Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. D. na przewlekle prowadzenie postępowania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2017 r. p o s t a n a w i a skargę odrzucić
H. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na przewlekle prowadzenie postępowania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I z dnia 16 listopada 2017 r. Sąd wezwał stronę skarżącą do wskazania, czy przed wniesieniem skargi skarżący złożył ponaglenie, o którym mowa w art. 141 § 1 O.p., w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe zarządzenie zostało doręczone stronie skarżącej w dniu 7 grudnia 2017 r.
Pismem z dnia 12 grudnia 2017 r. skarżący poinformował, że ponaglenia nie składał.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.") skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Zgodnie z art. 52 § 2 P.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Przed wniesieniem skargi na bezczynność w zakresie w jakim skarga ta dotyczy bezczynności na niewydanie decyzji lub postanowienia w postępowaniu uregulowanym przepisami O.p. (art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.) musi zostać wniesione ponaglenie o którym mowa w art. 141 O.p. Ponaglenie to ma na celu spowodowanie by rozstrzygnięcie w postępowaniu zostało podjęte, przysługuje bowiem "na niezałatwienie sprawy we właściwym terminie lub terminie ustalonym na podstawie art. 140 O.p.".
Mając na uwadze przytoczone przepisy w doktrynie podkreśla się, że naruszenie przepisów o terminach załatwiania spraw jest podstawą wystąpienia do sądu administracyjnego ze skargą na bezczynność lub przewlekłość postępowania. Wskazuje się w związku z tym, że ponaglenie wynikające z art. 141 § 1 jest środkiem zaskarżenia, z którego skorzystanie warunkuje dopuszczalność skargi do sądu administracyjnego (postanowienie WSA w Łodzi z dnia 16 maja 2006 r., I SAB/Łd 1/06, LEX nr 926485; podobnie zob. wyrok NSA w Łodzi z dnia 17 lutego 2000 r., I SA/Łd 660/98, LEX nr 687481). Jest to środek prawny o szczególnym charakterze, ponieważ nie dotyczy konkretnego rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu podatkowym, tylko jego braku w sytuacji, gdy powinno ono zostać podjęte (por. R.M. Hauser, Komentarz do art. 141 ustawy - Ordynacja podatkowa, LEX wersja elektroniczna - stan prawny 1.06.2015).
Odnosząc powyższe wyjaśnienia do okoliczności faktycznych sprawy poddanej sądowej kontroli stwierdzić należy, że z akt sprawy nie wynika, aby skarżący wniósł ponaglenie, zaś sam skarżący zaprzecza, by ponaglenie takie składał. Brak ponaglenia oznacza, że nie zostały w sprawie wyczerpane środki zaskarżenia, co czyni skargę niedopuszczalną. Natomiast zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne.
W tej sytuacji, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. w zw. art. 58 § 3, orzekł jak w sentencji