Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Krzysztof Targoński, po rozpoznaniu w dniu 27 września 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. O. na bezczynność Regionalnej Izby Obrachunkowej w K. w przedmiocie : bezczynności Regionalnej Izby Obrachunkowej w zakresie kontroli p o s t a n a w i a odrzucić skargę
W dniu 26 lipca 2004 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęło pismo B. O. zatytułowane jako "skarga na bezczynność Regionalnej Izby Obrachunkowej w K.". W jego uzasadnieniu skarżący podniósł, że "władza samorządowa gminy Krzepice przy wykonaniu drogi w ul. [...] nie przestrzegała prawa i za to nie ponosi żadnej kary". Do skargi załączono, jako "dowód przestępstwa", odpis pisma Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia [...] 2003 r. oraz odpis decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] .
Wobec zawartych w skardze zarzutów skarżący domagał się, aby Wojewódzki Sąd Administracyjny wyjaśnił sprawę i ukarał winnych opisanego stanu rzeczy.
Pismem z dnia [...] 2004 r. Regionalna Izba Obrachunkowa w K., ustosunkowując się do pisma B. O., wniosła o odrzucenie skargi, wskazując na jej bezpodstawność oraz brak interesu prawnego skarżącego. Wskazano, iż zarzut skargi jest trudny do sprecyzowania, gdyż skarżący jako dowód przestępstwa przedstawił m.in. odpis pisma Regionalnej Izby Obrachunkowej, podczas, gdy domaga się od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyjaśnienia sprawy i ukarania sprawców. Wypunktowano również, iż Regionalna Izba Obrachunkowa jest uprawniona do kontroli legalności wydatkowania finansów jednostek samorządu terytorialnego, jednakże kompetencja ta nie obejmuje weryfikacji zasadności podjęcia poszczególnych inwestycji i całokształtu ich realizacji. Wskazano również, iż postępowanie kontrolne Regionalna Izba Kontroli podejmuje z urzędu, a nie na wniosek. Ujawnienie podczas kontroli nieprawidłowości, których weryfikacja należy do kompetencji organów ścigania skutkuje zawiadomieniem właściwych podmiotów.
Wojewódzki Sąd Administracyjnych zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) - zwanej dalej w skrócie: p.p.s.a. zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznacza zapis art. 3 § 2 pkt 1 - 4 tej ustawy. Zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest więc dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności. Zatem istotę skargi na bezczynność może stanowić jedynie zarzut niewydania w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu albo niepodjęcia czynności z zakresu administracji publicznej w zakresie rzeczowym należącym do kompetencji organu, którego dotyczy skarga.
Podniesiony przez skarżącego zarzut bezczynności organu należy zatem rozpatrywać w świetle zapisów rozdziału 2 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 55 z 2001 r., poz. 577 z późn. zm.). Powołane przepisy stanowią, iż RIO kontrolują gospodarkę finansową jednostek samorządu terytorialnego w tym realizację zobowiązań podatkowych oraz zamówienia publiczne na podstawie kryterium zgodności z prawem i zgodności dokumentów ze stanem faktycznym. Wskazane ustawowe uprawnienia nie obejmują jednak weryfikacji decyzji o podjęciu poszczególnych inwestycji oraz całokształtu ich realizacji (w tym prowadzenia inwestycji zgodnie z wymogami prawa budowlanego). Bezspornym jest również, iż Regionalna Izba Obrachunkowa nie jest organem uprawnionym do weryfikacji zarzutów związanych z podejrzeniem popełnienia przestępstwa.
Tym samym stwierdzić należy, iż żądanie podjęcia przez RIO działań w zakresie, który nie należy do właściwości rzeczowej tego organu jest całkowicie bezpodstawne, a skargę opartą na takim zarzucie uznać należy za niedopuszczalną.
Reasumując wskazać należy, iż rozpoznając przedmiotową skargę nie dopatrzono się przejawów bezczynności organu, a zatem skargę, jako niedopuszczalną, odrzucono na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.