Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Semiczek na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 października 2016 r. zażalenia strony skarżącej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 września 2016 r. utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 26 sierpnia 2016 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R. O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju smarowego postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2016 r. referendarz sądowy odmówił przyznania stronie skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Od powyższego postanowienia pełnomocnik strony skarżącej złożył sprzeciw.
Postanowieniem z dnia 19 września 2016 r., doręczonym pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 3 października 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 26 sierpnia 2016 r.
W dniu 6 października 2016 r. (data stempla pocztowego) na powyższe postanowienie pełnomocnik strony skarżącej (doradca podatkowy) złożył zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; zwanej dalej: p.p.s.a.) zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia zażalenia oraz na postanowienia wymienione w pkt 1 - 10. Przepisy p.p.s.a. w brzmieniu nadanym nowelizacją, która weszła w życie w dniu 15 sierpnia 2015 r., nie przewidują środków odwoławczych od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych, które zapadły po rozpoznaniu sprzeciwu od orzeczenia referendarza sądowego. Orzekając na podstawie art. 260 p.p.s.a., sąd działa jako sąd drugiej instancji kontrolujący orzeczenie referendarza sądowego. Wydane na podstawie tego przepisu orzeczenie staje się prawomocne z chwilą jego wydania i nie przysługuje od niego żaden środek odwoławczy, w tym także zażalenie (art. 168 § 1 p.p.s.a.). W świetle tych unormowań nie jest zatem dopuszczalne zażalenie na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy.
Stosownie do art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W sytuacji więc, gdy jak w sprawie, skarżąca, zastępowana przez doradcę podatkowego, wniosła zażalenie na postanowienie od którego nie przysługuje środek zaskarżenia, należało je odrzucić na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a..
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.