Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anetta Chołuj po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów smarowych postanawia: sprostować z urzędu oczywistą omyłkę pisarską zawartą w komparycji postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 373/17 w ten sposób, że wskazanego tam: "Dyrektora Izby Celnej we W." zastąpić: "Dyrektorem Izby Administracji Skarbowej we W.".
W myśl art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369.; dalej: p.p.s.a.), sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. O sprostowaniu umieszcza się wzmiankę na oryginale wyroku, a na żądanie stron także na udzielonych im odpisach.
Natomiast zgodnie z art. 156 § 2 p.p.s.a., dalsze odpisy powinny być zredagowane w brzmieniu uwzględniającym postanowienie o sprostowaniu.
Stosownie do treści art. 166 p.p.s.a. do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Aby można było jednakże dokonać sprostowania postanowienia wymienione w art. 156 § 1 p.p.s.a. nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywistość wadliwości wyraża się ona w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia. O dopuszczalności sprostowania wyroku decyduje przede wszystkim wpływ omyłki na treść orzeczenia sądu (por. postanowienie NSA z dnia 23 października 2013 r., II OSK 990/12, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Przedmiotem sprostowania może być zatem, np. błędne oznaczenie imion i nazwisk stron postępowania, nieprawidłowe opisanie zaskarżonego aktu lub czynności - poprzez podanie złej sygnatury aktu lub daty oraz inne błędy polegające np. na mylnej pisowni wyrazu lub jego nieprawidłowym użyciu.
Z akt sprawy wynika, że w komparycji prostowanego postanowienia doszło do błędnego oznaczenia organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Sąd bowiem wskazał, że tym organem jest Dyrektor Izby Celnej we W. Tymczasem, z akt sprawy wynika, że decyzję tę wydał Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. W ocenie Sądu, zauważony błąd w nazwie jednej ze stron niniejszego postępowania, stanowi oczywistą omyłkę pisarską, która podlega sprostowaniu.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 156 § 1 w zw. z art. 166 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.