Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Semiczek po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją nr [...] z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G., zwany dalej "organem", uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] i ustalił S. D. za rok 2003 zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach w wysokości 88563 zł.

Decyzja organu została doręczona pełnomocnikowi S. D., którym był W. W., zwany dalej "skarżącym", w dniu 12 lutego 2009 r.

Pismem z dnia 12 marca 2009 r., nadanym w dniu 13 marca 2009 r., W. W. zaskarżył decyzję organu w części i wniósł o jej częściowe uchylenie, to jest w zakresie w jakim w uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że W. W. jako pełnomocnik nie dopuścił do czynności procesowych przesłuchania świadka w dniu 10 grudnia 2008 r., a także wniósł o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym oraz o zwrot kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pisma z dnia 12 marca 2009 r. skarżący podał, że w końcowej części uzasadnienia decyzji z dnia [...] organ bezpodstawnie wskazał, jakoby pełnomocnik nie dopuścił do czynności procesowych przesłuchania świadka w dniu 10 grudnia 2008 r., co pozostawało w sprzeczności z ustaleniami w tym zakresie przez organ poczynionymi. Skarżący posiadał w tym czasie zwolnienie lekarskie L-4, które przesłał faksem pracownikowi organu prowadzącemu sprawę. W ocenie W. W. sformułowania zawarte w uzasadnieniu wskazują na popełnienie przestępstwa przez skarżącego i tym samym naruszają jego dobra osobiste. Ponadto zaskarżona decyzja narusza prawo, ponieważ dotyczy pełnomocnika, a skarżący mógł się z nimi zapoznać tylko jako pełnomocnik.

W odpowiedzi na skargę z dnia 23 marca 2009 r. organ wniósł o jej oddalenie oraz nie wyraził zgody na rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym. Uzasadniając swoje stanowisko organ podniósł, że skarżący nie był uprawniony do złożenia skargi, ponieważ nie mieścił się z w kręgu osób wyznaczonym przez art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.". Każdy oprócz

1

Sygn. akt I SA/Wr 338/09 prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich i organizacji społecznej musi wykazać się interesem prawnym, aby mieć legitymację czynną, to jest być uprawnionym do wniesienia skargi. Interes ten ma charakter materialnoprawny i oznacza wskazanie przepisu prawa materialnego, z którego dany podmiot może wywieść prawa lub obowiązki. Skarżący w oczywiście błędny sposób uznał, że decyzja z dnia [...] dotyczyła jego interesu prawnego,

W piśmie z dnia 22 kwietnia 2009 r. skarżący wskazał, że zaskarżona decyzja narusza jego dobra osobiste, których ochrona wynika m. in. z przepisów ogólnych postępowania podatkowego (art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)), zasad ogólnych postępowania administracyjnego (art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 90, poz. 1071 z późn. zm.)), przepisów materialnych prawa cywilnego (art. 23 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. -Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)) oraz Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Skarżący podkreślił, że "nie wytoczył wobec organów podatkowych roszczenia opartego na art. 448 kc, w którym domagałby się zadośćuczynienia za doznaną krzywdę", a jedynie domaga się uchylenia aktu administracyjnego naruszającego jego prawa", a jego skarga "dotyczy jedynie części treści uzasadnienia decyzji naruszających dobre imię pełnomocnika".

Strona 1/5