Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Olejnik po rozpoznaniu w dniu 24 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lutego 2009 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
Wyrokiem z dnia 14 lipca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzająca ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. Pismem z dnia 14 września 2015 r. pełnomocnik strony skarżącej wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lutego 2009 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r, wskazując, że decyzja ta stanowi podstawę tytułu wykonawczego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Podstawę wydania decyzji wymiarowej stanowiło zeznanie podatkowe za 2003 r. (PIT-37) złożone przez męża skarżącej, w którym podpisy strony skarżącej zostały sfałszowane, a niniejsze postępowanie wznowieniowe zmierza do potwierdzenia tej okoliczności. Wskazano, że wniosek o wstrzymanie decyzji ostatecznej jest zasadny z uwagi na spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków, gdyż skierowanie egzekucji do jedynego składnika majątku strony tj. udziału we współwłasności nieruchomości pozbawi ją i dzieci jedynego lokalu mieszkalnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje: W myśl art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a") po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli (1) zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub (2) spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zauważyć należy, że sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, uregulowana w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody nie musi mieć charakteru materialnego. Chodzi więc o taką szkodę, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu (por.: B. Dauter, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 205 oraz powoływane tam postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04, publik.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Trudne do odwrócenia skutki, to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por.: postanowienia NSA: z dnia 26 września 2013 r., II FZ 718/13; z dnia 30 kwietnia 2010 r., II FZ 110/10, publik.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).