Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. oz. w J. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. H. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1403/10, w sprawie ze skargi K. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. oz. w J. z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu postanawia: zawiesić z urzędu postępowanie sądowe.

Uzasadnienie

W dniu 26 listopada 2013 r. skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tut. Sądu z dnia 14 stycznia 2011 r., którym oddalona została skarga na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] sierpnia 2008 r. (nr [...]) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2004 r.

Jako podstawę prawną skargi o wznowienie postępowania wskazano art. 272 w związku z art. 275 i art. 276 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej u.p.p.s.a.). W uzasadnieniu ww. skargi wskazano, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r., SK 18/09, opublikowany w dniu 27 sierpnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 985) stwierdził niekonstytucyjność przepisu, który stanowił podstawę wydanego rozstrzygnięcia, tj. art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r.

Pismem z dnia 10 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej we W. poinformował o wznowieniu postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia 7 sierpnia 2008 r. Do pisma załączona została kopia postanowienia o wznowieniu postępowania, z którego treści wynika, że wszczęcie postępowania nastąpiło na skutek wniosku skarżącego, który wpłynął do organu podatkowego 23 września 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Postępowanie sądowoadministracyjne podlega zawieszeniu z urzędu.

Zgodnie z art. 56 u.p.p.s.a. w razie wniesienia skargi do sądu po wszczęciu postępowania administracyjnego w celu zmiany, uchylenia, stwierdzenia nieważności aktu lub wznowienia postępowania, postępowanie sądowe podlega zawieszeniu. W ocenie Sądu taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z regulacją art. 160 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi podatkowemu, z zastrzeżeniem art. 165a. W niniejszej sprawie postępowanie podatkowe zostało wszczęte na wniosek strony z dnia 20 września 2013 r., który wpłynął do Izby Skarbowej we W. w dniu 23 września 2013 r., zaś skarga o wznowienie postępowania sądowoadministacyjnego została wniesiona 26 listopada 2013 r., a więc już po wszczęciu postępowania podatkowego.

W tym stanie rzeczy, mając na względzie regulację zawartą w przytoczonym wyżej art. 56 p.p.s.a., Sąd zobligowany był zawiesić postępowanie sądowe i wobec tego orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1