Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu - Barbara Koźlik po rozpoznaniu w dniu 2 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o zawieszenie postępowania w sprawie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy odroczenia zapłaty zaległości podatkowej i umorzenia odsetek za zwłokę postanawia: odrzucić wniosek o zawieszenie postępowania w sprawie prawa pomocy.
Skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy wnosząc jednocześnie o zawieszenie postępowania w tej sprawie z uwagi na toczące się postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oraz Generalnym Inspektorem Ochrony Danych Osobowych w związku z upublicznieniem danych wrażliwych.
Przedmiotowy wniosek jest jednak niedopuszczalny.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz.1369 - dalej: p.p.s.a.) w art. 124, art. 125 i art. 126 przewidują przesłanki zawieszenia sądowego obligatoryjnie, fakultatywnie oraz na zgodny wniosek stron.
Stosownie do treści art. 124, Sąd ma obowiązek zawiesić postępowanie:
1) w razie śmierci strony lub jej przedstawiciela ustawowego, utraty przez nich zdolności procesowej, utraty przez stronę zdolności sądowej lub utraty przez przedstawiciela ustawowego charakteru takiego przedstawiciela, z zastrzeżeniem § 3;
2) jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie;
3) jeżeli strona lub jej przedstawiciel ustawowy znajduje się w miejscowości pozbawionej wskutek nadzwyczajnych wydarzeń komunikacji z siedzibą sądu;
4) jeżeli w stosunku do strony zostało wszczęte postępowanie upadłościowe, a sprawa dotyczy przedmiotu wchodzącego w skład masy upadłości;
5) w razie przedstawienia przez sąd w tym postępowaniu pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu albo Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
6) w przypadku, o którym mowa w art. 56.
Na podstawie art. 125 p.p.s.a. Sąd może zawiesić postępowanie:
1) jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
2) jeżeli ujawni się czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy sądowoadministracyjnej;
3) jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu skarżącego lub niewykonania przez skarżącego innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu;
4) w razie śmierci pełnomocnika, chyba że strona działa przed sądem osobiście.
Sąd może również zawiesić postępowanie na zgodny wniosek stron (art. 126 p.p.s.a.).
Przytoczone wyżej przesłanki odnoszą się jednak wyłącznie do postępowania sądowego głównego, czyli toczącego się w sprawie wniesionej skargi. Nie jest bowiem możliwe zawieszenie postępowania wpadkowego, gdy dalej toczy się postępowanie główne.
Brak jest natomiast przepisów powołanej ustawy procesowej, które dawałyby podstawę do rozpoznania przedmiotowego wniosku o zawieszenie postępowania w sprawie prawa pomocy. Co za tym idzie, wniosek należało uznać za niedopuszczalny, co skutkuje jego odrzuceniem.
W tym stanie rzeczy referendarz orzekł jak w sentencji w oparciu o art. 258 § 1 ustawy procesowej.