I SA/ Wr 1400/06 POSTANOWIENIE Dnia 06 listopada 2006r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda po rozpoznaniu w dniu 06 listopada 2006r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej Gminy Lubomierz z dnia 30 czerwca 2006r. Nr XLI/221/06 w przedmiocie zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pieniężnych do których nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa postanawia: umorzyć postępowanie.
W dniu 19 września 2006r. Wojewoda Dolnośląski wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej Gminy Lubomierz z dnia 30.06.2006r. nr XLI/221/06 w sprawie zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pieniężnych do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, wnioskując o stwierdzenie nieważności następujących zapisów przedmiotowej uchwały: § 2 ust. 2, § 3 ust. 1 pkt 2) we fragmencie: "po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji Sfery Budżetowej, Gospodarczej i Przestrzegania Prawa", pkt 3) we fragmencie: "po uzyskaniu pozytywnej opinii Rady Miejskiej Gminy Lubomierz", § 4 ust. 2, ust. 3 we fragmencie: "W przypadkach uzasadnionych względami społecznymi", ust. 5 we fragmencie: "Decyzja (...)" i ust. 6, § 5 ust. 1 we fragmencie: "W przypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi (...)", ust. 5 we fragmencie: "Decyzja (...)",§ 6 ust. 2, § 7, oraz żądając zasądzenia od strony przeciwnej kosztów postępowania wg norm przepisanych.
Rada Miejska w dniu 29 września 2006 r. podjęła uchwałę nr XLII/233/06, którą uchyliła zaskarżoną uchwałę oraz uwzględniła wszystkie zarzuty podniesione w skardze.
Pismem z dnia 16 października 2006r. organ skarżący cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 60 u.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie wiąże sąd, chyba że zamierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W niniejszej sprawie czynność procesową strony skarżącej - w świetle materiału sprawy - należało uznać za dopuszczalną i skuteczną. W konsekwencji, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 u.p.s.a., postępowanie wszczęte wniesieniem skargi podlegało umorzeniu.