Skarga R. O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów smarowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu strony skarżącej od postanowienia referendarza sądowego z dnia 1 grudnia 2016 r., I SA/Wr 1179/16, o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R. O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego olejów smarowych postanawia: utrzymać w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 1 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1179/16.

Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/3

Strona skarżąca, zastępowana przez doradcę podatkowego, w treści skargi wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku na urzędowym formularzu wskazała, że aktualny stan majątkowy w porównaniu z wartością przedmiotu sporu nie pozwala na opłacenie skarg. Organ podatkowy wydał decyzje w rozbiciu na pojedyncze dostawy, z kolei sposób ich wydania i suma kwot wynikająca z tych decyzji powoduje zwiększenie kosztów sądowych.

W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wszystkie rubryki zostały zakreślone. Strona podała jako zobowiązania i stałe wydatki kwotę 1.000 zł będącą wartością kosztów utrzymania.

W odpowiedzi na wezwanie do przedłożenia dodatkowych oświadczeń i dokumentów strona oświadczyła, że jest stanu wolnego i z nikim nie zamieszkuje, nie prowadzi też wspólnego gospodarstwa z innymi osobami. Jej miesięczne wydatki to opłaty 400 zł, wydatki na żywność i środki higieny 500 zł, leki 200 zł, spłata kredytów 2.000 zł. Opłaty te do chwili obecnej finansowała z bieżącej działalności gospodarczej. Oświadczyła też, że nie posiada środków transportu. Nie jest właścicielem nieruchomości przy ul. [...] ani w P. przy ul. [...]. Wynagrodzenie dla pełnomocnika w sprawie finansowane będzie po ewentualnym wygraniu sporu sądowego.

Dodatkowo strona oświadczyła, że w sierpniu 2016 r. nie przeprowadzała żadnych operacji bankowych, a w związku z zawieszeniem działalności gospodarczej z dniem 19 sierpnia 2016 r. nie ma możliwości wygenerowania wyciągu bankowego. Poinformowała, że nie posiada żadnych udziałów w A Sp. z o.o.

Z przedłożonych dokumentów wynika, że skarżąca w 2015 r. uzyskała przychód z działalności gospodarczej w wysokości 6.217.745,74 zł i dochód w kwocie 74.605,70 zł. Do końca sierpnia 2016 r. jej przychód wyniósł 375.530,90 zł i odnotowana została strata na poziomie 18.195,13 zł. W czerwcu 2016 r. strona dokonała dostawy towarów i usług na kwotę 43.649 zł oraz nabyła towary i usługi o wartości 12.367 zł. W lipcu zadeklarowane zostały zerowe wartości dostaw i zakupy związane z działalnością opodatkowaną w kwocie 470 zł, natomiast w czerwcu podana została kwota ujemna 80 zł po stronie dostaw oraz 1.921 zł po stronie zakupów.

Przedłożone zostały także wydruki historii dwóch rachunków bankowych za marzec, kwiecień, maj, czerwiec i lipiec 2016 r., wykorzystywane prywatnie i w działalności gospodarczej.

Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2016 r. referendarz sądowy odmówił stronie prawa pomocy. W ocenie referendarza sądowego, udostępnione przez stronę skarżącą dane nie dają podstaw do uwzględnienia przedmiotowego wniosku. Referendarz sądowy wskazał, że skarżąca uzyskała przychody z działalności gospodarczej, które pozwalały jej na uiszczenie kosztów sądowych. Ponadto, według referendarza sądowego, nie wszystkie z oświadczeń złożonych przez stronę można było uznać za wiarygodne, w szczególności oświadczenia co do ponoszonych wydatków oraz posiadanych nieruchomości. Referendarz sądowy zauważył także, że skarżąca wybiórczo wykonała wezwanie referendarza do nadesłania dokumentów i wyjaśnień. Dodatkowo referendarz sądowy podniósł, że o konieczności ponoszenia kosztów sądowych strona wiedziała już wcześniej, aniżeli w dacie wniesienia skargi, ponieważ od lutego 2016 r. są wydawane kolejne decyzje przez Dyrektora Izby Celnej, dotyczące tej samej w kwestii (podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju smarowego), które są przez stronę konsekwentnie skarżone do WSA we Wrocławiu.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej