Sprawa ze skargi A sp. z o. o. w O. na protokół kontroli Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Opolu w przedmiocie nałożenia obowiązku wpłacenia do budżetu państwa przez spółkę 100% sumy uzyskanej ze sprzedaży wyrobów bez certyfikatu bezpieczeństwa
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Zborzyński (spr.) Asesor sąd. Anna Wójcik Protokolant st. sekr. sąd. Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2004 r. sprawy ze skargi A sp. z o. o. w O. na protokół kontroli Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Opolu z dnia z dnia [...], nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku wpłacenia do budżetu państwa przez spółkę 100% sumy uzyskanej ze sprzedaży wyrobów bez certyfikatu bezpieczeństwa postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Działający z upoważnienia Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Opolu w okresie od dnia 21 września 2001 r. do dnia 7 listopada 2001 r. przeprowadzili kontrolę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością A z siedzibą w O. Inspektorzy sporządzili protokoły kontroli nr [...] i [...].

W protokole nr [...] stwierdzono, że kontrolowana spółka w okresie od dnia 27 marca 2000 r. do dnia 23 czerwca 2000 r. wprowadziła do obrotu 206 rowerów turystyczno-sportowych x z widelcem amortyzowanym o wartości netto (bez podatku od towarów i usług) 98.649,59 zł, importowanych od wytwórcy, firmy B a.s. w F. w Czechach, że spółka ta dysponowała certyfikatem Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji nr [...] z aneksem nr [...], uprawniającym do oznaczania znakiem bezpieczeństwa rowerów turystyczno-sportowych x tylko z widelcem sztywnym (nieamortyzowanym), a wniosek o wydanie aneksu do certyfikatu, obejmującego także rower z widelcem amortyzowanym, złożyła dopiero dnia 26 września 2001 r.

Odnosząc się do tych ustaleń kontrolowana spółka podniosła, że widelec amortyzowany, użyty w rowerze x, został zbadany w Polskim Centrum Badań i Certyfikacji przy okazji badań certyfikacyjnych roweru turystyczno-sportowego y, dysponującego certyfikatem bezpieczeństwa nr [...].

W protokole nr [...], sporządzonym dnia [...], stwierdzono, że wprowadzony przez spółkę do obrotu rower x z widelcem amortyzowanym nie był przedmiotem certyfikacji na znak bezpieczeństwa, co na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o badaniach i certyfikacji i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa, a nie oznaczonych tym znakiem lub nie spełniających innych wymagań (Dz. U. Nr 55, poz. 661) rodzi obowiązek wpłacenia przez przedsiębiorcę W. K. (prezesa zarządu spółki) na rachunek Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu kwoty 98.649,59 zł, stanowiącej 100% sumy uzyskanej ze sprzedaży tych wyrobów. Jednocześnie pouczono W. K. o prawie zgłoszenia uwag do protokołu oraz o prawie do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).

Pismem z dnia 8 listopada 2001 r. kontrolowana spółka, reprezentowana przez prezesa zarządu W. K., wniosła uwagi do tego protokołu, podnosząc ponownie, że widelec amortyzowany, zainstalowany w rowerach typu x spełnia wymagania bezpieczeństwa wynikające z Kryteriów Technicznych Bezpieczeństwa nr 10/PCBC/CR/94, które stanowią podstawę badań i certyfikacji rowerów, co potwierdza certyfikat wydany na rower typu y z widelcem amortyzowanym. Nadto podniesiono wątpliwość co do prawidłowości określenia płatnika sankcji ekonomicznej, którym została osoba fizyczna, a nie spółka wprowadzająca wyrób do obrotu.

Pismem nr [...] z dnia [...] Opolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej częściowo uwzględnił uwagi do protokołu kontroli nr [...] i określił, że obowiązek wpłacenia sankcji ekonomicznej dotyczy Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością A w O. oraz pouczył o prawie wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Strona 1/5