Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi H. W., P. W., J. K. (poprzednio J. W.) i J. Z. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2013 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wraz ze skargą na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2013 r. w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości skarżąca H. W. wystąpiła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Z wniosku wynika, że skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe samotnie. Utrzymuje się z uzyskiwanego świadczenia rentowego w wysokości [...] zł. Miesięczne koszty utrzymania domu, jak wynika z wniosku, wynoszą ok. [...] zł. W związku ze złym stanem zdrowia skarżąca ma ponosić wysokie koszty zakupu lekarstw. Skarżąca, jak wskazała, posiada udziały: w nieruchomości budynkowej o powierzchni [...] m² (udział [...]), w nieruchomości gruntowej (rolnej) o powierzchni [...] ha (udział [...]) oraz w trzech innych nieruchomościach ([...] ha - udział [...]; [...] ha - udział [...]; [...] ha - udział [...]).
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Oceniając wniosek skarżącej w oparciu o wskazane wyżej kryterium, uznać należało, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Ocena powyższa wynika z faktu, że skarżąca uzyskuje dochody wystarczające do tego, by uiścić koszty prowadzonego postępowania sądowego. Wprawdzie dochody z otrzymywanego świadczenia rentowego skarżącej są niewysokie, jednakże obciążenie finansowe, jakie wiąże się z uiszczeniem wpisu sądowego od skargi na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2013 r., jak też innych ewentualnych kosztów sądowych (są one uzależnione od wyniku sprawy), jest na tyle nieznaczne, uwzględniając osoby obowiązane do ich poniesienia w tej sprawie, że odmowa zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych nie doprowadzi do powstania uszczerbku w koniecznym utrzymaniu wnioskodawczyni. Wyjaśnienia w tym względzie wymaga, że opłaty sądowe wynikające z objęciem przedmiotem zaskarżenia decyzji w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości nie przekraczają jednorazowo kwoty 200 zł (§ 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm./). Ponadto, co istotne, obowiązek pokrycia tychże opłat sądowych nie spoczywa jedynie na skarżącej, ale solidarnie na wszystkich osobach, które wniosły skargę, co jest spowodowane faktem, że uprawnienia związane z przedmiotem zaskarżenia są dla nich wspólne (art. 214 § 2 p.p.s.a.). Z przedstawionych we wniosku wyjaśnień wynika, iż po pokryciu kosztów niezbędnego utrzymania skarżąca dysponuje niewielkimi środkami finansowymi. Mając powyższe na uwadze, wnioskodawczyni, nawet jeżeli część wolnej kwoty przeznaczy na zakup lekarstw, będzie mogła ponieść koszty sądowe postępowania, skoro ciężar ekonomiczny tego zobowiązania skarżąca będzie ponosiła razem z innymi osobami. W niniejszym postępowaniu nie może podlegać określeniu, jaka część wymaganych kosztów sądowych przypadać będzie na skarżącą, albowiem uzależnione jest to od wzajemnych ustaleń osób zobowiązanych do pokrycia tychże kosztów. Uwzględnić jednakże należy, że opłaty sądowe skarżąca pokrywać będzie z członkami jej najbliższej rodziny (dziećmi), co każe domniemywać, że osoby zobowiązane w świetle prawa rodzinnego do wsparcia i wzajemnej pomocy będą miały na uwadze rzeczywiste możliwości finansowe każdego z nich i swój udział w pokryciu kosztów sądowych określą z odwołaniem się do tejże zasady.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.