Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. M. i B. Z. o wstrzymanie wykonania pkt 3 zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. M. i B. Z. na decyzję Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego postanawia odmówić wstrzymania wykonania pkt 3 zaskarżonej decyzji.
Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich decyzją z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] uchyliła w całości decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] ustanawiającą na 99 lat prawo użytkowania wieczystego do gruntu stanowiącego działkę ewidencyjną nr [...] w obrębie [...], uregulowanego w księdze wieczystej KW nr [...] (podwórko), położonego w [...] przy ul. [...], na rzecz A. K. w udziale wynoszącym [...] części i M. M. w udziale wynoszącym [...] części (pkt 1) i odmówiła ustanowienia prawa użytkowania wieczystego (pkt 2) oraz nadała decyzji rygor natychmiastowej wykonalności (pkt 3).
M. M. i B. Z. pismem z dnia 20 kwietnia 2018 r. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję. Skarżący wystąpili jednocześnie, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji co do pkt 3, w zakresie w jakim decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
Skarżący podnieśli, że przesłanka nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, oparta została na pozaustawowych kryteriach i w oparciu o fałszywe dowody wskazujące, że w istocie nie istnieje stan zagrażający zdrowiu lub życiu ludzkiemu, ani stan zagrożenia dla gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami, ani nie istnieje przesłanka względu na interes społeczny lub ważny interes strony.
W uzasadnieniu skargi przytoczono szereg zarzutów odnoszących się do zawartego w pkt 3 decyzji postanowienia o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, podnosząc w szczególności, że jest ono nieprawidłowe, bowiem nie wskazuje, któremu z rozstrzygnięć zawartych w pkt 1 i 2 decyzji rygor ten nadano, co jest niezgodne z normą art. 108 § 1 kpa, a ponadto stoi w oczywistej sprzeczności z uregulowaniem zawartym w art. 40b ust. 3 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (Dz. U. z 2017 r. poz. 718), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 26 stycznia 2018 r.
Zdaniem skarżących postanowienie to nie zawiera ponadto uzasadnienia prawnego wymaganego dla postanowień o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności, co również narusza prawo do rzetelnego postępowania administracyjnego. Okoliczności powyższe uzasadniają wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę Komisja wniosła o jej oddalenie. Odnosząc się do wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji co do pkt 3, w zakresie w jakim decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności organ wskazał, że jest on bezzasadny. W ocenie Komisji ochrona interesu społecznego uzasadniała nadanie rygoru. Organ podkreślił, że na podstawie przede wszystkim zeznań świadków oraz dokumentacji przedstawionej przez Straż Miejską oraz Policję ustalono, że na podwórku, w opuszczonych mieszkaniach oraz klatkach schodowych budynku przebywają bezdomni, nie są wywożone śmieci. Sytuacja mieszkańców nieruchomości sąsiadujących na skutek wydania decyzji reprywatyzacyjnych ulegała pogorszeniu na skutek nękania oraz zastraszania przez beneficjentów decyzji.