Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie umorzenia postępowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Lenart (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. B. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: umorzyć zawieszone postępowanie sądowe.

Uzasadnienie

Pismem z 1 grudnia 2016 r. E. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania

Postanowieniem z 7 września 2017 r., na podstawie art. 125 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zawiesił postępowanie sądowe, z uwagi na niemożność nadania sprawie dalszego biegu z powodu braku dokumentów, z których wynikałoby umocowanie dla adwokata E. N. i adwokata M. M. do występowania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w charakterze kuratorów.

Skarżąca w piśmie z 24 lipca 2019 r. wniosła o bezzwłoczne odwieszenie postępowania sądowego i rozpoznanie sprawy.

Po rozpoznaniu wniosku, postanowieniem z 5 września 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił podjęcia zawieszonego postępowania sądowego, wskazując, że nie ustała przyczyna zawieszenia postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 6 marca 2020 r., sygn. akt

I OZ 188/20, oddalił zażalenie skarżącej, stwierdzając, że rozstrzygnięcie Sądu

I instancji jest prawidłowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd umarza zawieszone postępowanie, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania zawieszonego na zgodny wniosek stron albo z przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3, nie został zgłoszony w ciągu trzech lat od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu.

W rozpoznawanej sprawie Sąd postanowieniem z dnia 7 września 2017 r. zawiesił postępowanie na podstawie art. 125 § 1 pkt 3 p.p.s.a. z uwagi na niemożność nadania sprawie dalszego biegu z powodu braku dokumentów, z których wynikałoby umocowanie dla adwokata E. N. i adwokata M. M. do występowania w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w charakterze kuratorów.

Skoro od wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania upłynęły 3 lata i do tej pory nie ustały przyczyny zawieszenia postępowania i nie można sprawie nadać dalszego biegu, to zawieszone postępowanie należało umorzyć.

Bez znaczenia jest okoliczność złożenia przez skarżącą wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania, skoro okazał się on bezzasadny.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 130 § 1 pkt 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1