Sprawa ze skargi na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania odwoławczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. K. P. S.A. w [...] na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] października 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania odwoławczego postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić P. K. P. S.A. w [...] z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

P. K. P. S.A. w [...] pismem z dnia 19 listopada 2014 r. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] października 2014 r., nr [...] odmawiające zawieszenia postępowania w sprawie rozpatrzenia odwołania P. K. P. S.A. w [...] od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] wydanej w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.

Zaskarżone postanowienie wydane zostało na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa. W ocenie Komisji, skarga konstytucyjna na wykładnię prawa stosowaną przez sądy nie jest zagadnieniem wstępnym, o którym mowa w w/w przepisie.

Ze stanowiskiem tym nie zgodziła się spółka P. K. P. S.A. w [...], która w skardze wywiedzionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie domagała się uchylenia postanowienia z dnia [...] października 2014 r.

W odpowiedzi na skargę Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wniosła o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje.

Skarga jest niedopuszczalna.

Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej jest postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego (odwoławczego). Kwestia dopuszczalności tego typu skarg była już przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego (vide: wyrok z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. akt II OSK 2296/12; postanowienie z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt II GSK 1651/14; postanowienie z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt II OSK 340/13).

Zgodnie z art. 101 § 3 Kpa w brzmieniu nadanym tej normie ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 18) "Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania służy stronie zażalenie". Przed nowelizacją przepis powyższy brzmiał następująco: "Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy stronie zażalenie". Wprowadzone w treści art. 101 § 3 Kpa z dniem 11 kwietnia 2011 r. zmiany wywołały zarówno w orzecznictwie, jak i w literaturze rozbieżności interpretacyjne dotyczące kwestii dopuszczalności wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania. Przesądzenie tego z kolei zagadnienia jest istotne z uwagi na treść art. 141 § 1 Kpa, w myśl którego to przepisu na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi.

Przechodząc do analizy powyższego problemu Sąd uznał, że wskazana wyżej nowelizacja miała na celu ograniczenie dopuszczalności wnoszenia zażaleń na rozstrzygnięcia niehamujące biegu postępowań administracyjnych. Aktualnie obowiązującą treść art. 101 § 3 Kpa należy odczytywać w ten sposób, że zażalenie przysługuje wyłącznie na postanowienie o zawieszeniu postępowania ("w sprawie zawieszenia postępowania") oraz na postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania ("w sprawie odmowy podjęcia postępowania"). Skoro w przepisie tym posłużono się zwrotem "w sprawie odmowy podjęcia postępowania", przez który ustawodawca rozumie jedynie postanowienia negatywne, to nie ma podstaw, aby w stosunku do postanowień "w sprawie zawieszenia postępowania" dokonywać wykładni rozszerzającej ten zwrot, zamiast ograniczać go wyłącznie do postanowień o zawieszeniu postępowania. Stwierdzić trzeba, iż za koniecznością takiej interpretacji art. 101 § 3 Kpa przemawia również wykładnia celowościowa i systemowa tego przepisu. Istotą nowelizacji art. 101 § 3 Kpa było bowiem pozostawienie środka zaskarżenia na postanowienia tamujące postępowanie administracyjne i jednocześnie wyłączenie możliwości zaskarżania postanowień, które nie wstrzymują biegu postępowania administracyjnego, a więc na postanowienia o odmowie zawieszenia oraz o podjęciu zawieszonego postępowania administracyjnego. Uzasadnienia takiego założenia poszukiwać przede wszystkim należy w zasadzie szybkości postępowania (art. 12 Kpa) wymagającej od organu administracji publicznej wnikliwego i szybkiego działania w sprawie, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

Strona 1/2