Starszy Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata M.A. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi B.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego postanawia odmówić przyznania wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 3517/14 oddalił skargę B.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Jednocześnie Sąd przyznał wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji.
W dniu [...] sierpnia 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga kasacyjna od powyższego wyroku sporządzona przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika skarżącej. W skardze kasacyjnej pełnomocnik wystąpił jednocześnie z wnioskiem o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu według norm przepisanych. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 14 marca 2017 r. oddalił skargę kasacyjną.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje stosowne rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości. W rozpoznawanej sprawie jest to rozporządzenie z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.). Skarga kasacyjna nadana bowiem została przed wejściem w życie kolejnych rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. i z dnia 3 października 2016 r.
W myśl § 20 powołanego rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W orzecznictwie podkreśla się, że z treści powyższego przepisu wynika, że aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż pozwala to w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa. Innymi słowy złożenie wskazanego oświadczenia, stanowi konieczną przesłankę warunkującą przyznanie pełnomocnikowi wyznaczonemu z urzędu stosownego wynagrodzenia (postanowienie NSA z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 273/09 - Lex nr 582846, postanowienie SN z 14 października 1998 r. sygn. akt II CKN 687/98).
Jak wynika tymczasem z akt rozpoznawanej sprawy wyznaczony z urzędu pełnomocnik w złożonym wniosku nie zawarł oświadczenia, o którym mowa w § 20 powołanego rozporządzenia. Pełnomocnik wystąpił o zasądzenie kosztów według norm przepisanych, nie wskazując czy wynagrodzenie z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zostało opłacone w całości czy też w części. Brak było zatem podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku.
W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.