Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...], Towarzystwa Rozwoju Miasta i Gminy S., [...] Inicjatywy Gospodarczej, Rady Parafii Rzymskokatolickiej w S., J.B., R.D., B.P., A.S., T.W. na orzeczenie Komisji Regulacyjnej do spraw Polskiego [...] z dnia [...] czerwca 2005 r., sygn akt. [...] w przedmiocie nieodpłatnego przekazania nieruchomości postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 7 września 2005 r. Stowarzyszenie [...], Towarzystwo Rozwoju Miasta i Gminy S., [...] Inicjatywa Gospodarcza, Rada Parafii Rzymskokatolickiej w S. oraz Radni Miasta S.: J.B., R.D., B.P., A.S., T.W. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na orzeczenie Komisji Regulacyjnej do spraw Polskiego [...] z dnia [...] czerwca 2005 r., sygn akt. [...] w przedmiocie nieodpłatnego przekazania nieruchomości położonej w S..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
W myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 135, poz. 1270 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Z treści wniesionej do Sądu skargi wynika, że nie dotyczy ona działalności administracji publicznej. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego poglądem, Komisji orzekających w postępowaniach regulacyjnych nie można uznać za organy administracji publicznej w rozumieniu art. 1 pkt 1 i 2 Kpa w związku z art. 5 § 2 pkt 3 Kpa (patrz. sprawy o sygn. akt I SA 1261/01, I SA 2289/00, I SA 768/91). Także w postanowieniach ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz.U. Nr 66, poz. 287 ze zm.) nie można się dopatrzeć usytuowania Komisji Regulacyjnej jako organu administracyjnego. Przedmiot zaś postępowania regulacyjnego ma charakter cywilno-prawny, dotyczy bowiem przywrócenia własności, nadania nieruchomości zamiennej bądź nieodpłatnego przekazania własności nieruchomości lub jej ich części. Przepis powołanej ustawy, ani wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 maja 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania Komisji Regulacyjnej do Spraw Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz.U. Nr 45, poz. 456) nie przewidują zakończenia postępowania regulacyjnego decyzją administracyjną, ani też takiego charakteru nie nadają orzeczeniu, które w tym postępowaniu może zostać wydane w toku uzgodnienia.
Ponieważ Komisja Regulacyjna nie może zostać zaliczona do organów administracji publicznej, a jej orzeczenie nie nosi cech decyzji administracyjnej ani innego aktu administracyjnego z zakresu administracji publicznej, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to tym samym nie jest dopuszczalna na nie skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Mając na uwadze powyższe, wobec niedopuszczalności skargi na orzeczenie Komisji Regulacyjnej, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy, orzeczono jak w postanowieniu.