Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Apostolidis po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu J. B. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 1831/15 odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. B. i D. C. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Pismem z dnia 29 września 2015 r. J. B. w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik D. C. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
Następnie w piśmie z dnia 12 listopada 2015 r. (data stempla pocztowego) skarżąca J. B. wniosła o przyznanie prawa pomocy składając jednocześnie wypełniony i podpisany formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych oraz w zakresie ustanowienia radcy prawnego lub adwokata.
Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Odpis postanowienia został skutecznie doręczony wnioskodawczyni w dniu 28 stycznia 2016 r. (k-93).
Pismem z dnia 4 lutego 2016 r. (data stempla pocztowego) skarżąca J. B. wniosła sprzeciw od postanowienia z dnia 13 stycznia 2016r. wskazując, że nie zgadza się z przedmiotowym postanowieniem, gdyż uważa, że zarówno jej sytuacja materialna oraz zdrowotna nie pozwala na opłacenie profesjonalnego pełnomocnika oraz uiszczenie kosztów sądowych. Jako dowód załączyła kserokopię umowy kredytu hipotecznego, wyciąg z rachunku bankowego, oraz rachunki za leki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na wstępie należy wskazać, że w dniu 15 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658). Oznacza to, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 270, ze zm.), dalej jako "Ppsa", w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 73) ustawy z dnia 9 kwietnia 2015r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi mającym zastosowanie do spraw wszczętych po 15 sierpnia 2015 r. Z akt niniejszej sprawy wynika bowiem, że skarga została wniesiona w dniu 30 września 2015 r. Tym samym należało uznać, że zastosowanie do złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy ma przepis art. 260 Ppsa w brzmieniu nadanym powołaną wyżej ustawą zmieniającą.
Zgodnie ze znowelizowanym art. 260 § 1 Ppsa, rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W myśl § 2 tego przepisu wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy. Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 Ppsa) lub częściowym (art. 245 § 3 Ppsa), przy czym jego przyznanie uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowo przewidzianych przesłanek.