Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. N. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W sprawie ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego skarżący wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W złożonym wniosku wnioskodawca wyjaśnił, że prowadzi gospodarstwo domowe samotnie. Po zakończeniu (zawieszeniu) prowadzenia działalności gospodarczej nie osiąga żądnych dochodów. Działalność ta, zgodnie z przedstawionym oświadczeniem, nie przynosiła w ostanim czasie jakiegokolwiek dochodu. Środki utrzymania skarżący, jak wyjaśnił, czepie z pomocy finansowej udzielanej przez [...] Ośrodek Pomocy Społecznej. Dzięki tym środkom (ok. 400 zł) skarżący opłaca niezbędne wydatki. Do skarżącego należy nieruchomość budynkowa, znajdująca się w budowie.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:
Prawo pomocy stanowi wyjątek od zasady ponoszenia przez stronę kosztów związanych z jej udziałem w postępowaniu sądowym i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym lub całkowitym. W świetle art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, jeżeli wnioskująca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Sytuacja materialna wnioskodawcy stanowi pozytywną przesłankę do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Taką ocenę wniosku uzasadnia uznanie, że skarżący wykazał, iż obiektywnie nie ma możliwości zgromadzenia odpowiednich środków na poniesienie wymaganych kosztów sądowych. Przyznanie określonej formy pomocy społecznej jest warunkowane z zasady stwierdzeniem, że osoba, której wsparcie jest udzielane znajduje się w sytuacji, która uniemożliwia jej ponoszenie wydatków na swoje utrzymanie z własnych środków. Niepodważenie oświadczenia wnioskodawcy odnośnie do korzystania ze środków pomocy społecznej w formie zasiłku na pokrycie wydatków na zakup wyżywienia i inne niezbędne koszty utrzymania uniemożliwia przyjęcie, że skarżący może we własny zakresie ponieść koszty sądowe wynikające z wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. Brak bieżących dochodów, jak też zgromadzonych oszczędności każe uznać, że nawet częściowa partycypacja skarżącego w ponoszeniu wydatków na ten cel jest obiektywnie niemożliwa, albowiem jedynymi alternatywnymi środkami, które mogłyby stanowić źródło poniesienia kosztów sądowych byłyby środki finansowe otrzymywane przez skarżącego z pomocy społecznej lub stanowiące wsparcie materialne udzielane przez osoby trzecie, uwzględniając, że jak wynika ze złożonego oświadczenia, skarżący z takiej formy pomocy aktualnie jest zmuszony współkorzystać, na co wskazuje oświadczenie dotyczące zwiększającego się zadłużenia.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.