Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. i W. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]lipca 2011 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe zainicjowane skargą K. S.; 2. odrzucić skargę W. G.
W dniu 12 września 2011 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga K. S. i W. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...] uchylającą w całości decyzję Zastępcę Dyrektora ds. Pomocy Społecznej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w [...] z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] orzekającą o obowiązku zwrotu przez K. S. nienależnie pobranych świadczeń w formie zasiłku stałego wyrównawczego i zasiłku za okres 1 czerwca 2000 r. do 30 kwietnia 2010 r. w kwocie [...] zł.
Pismem z dnia 10 stycznia 2012 r. W. G. poinformował, że jego matka - K. S. nie żyje. Do pisma załączona została kserokopia skróconego aktu zgonu, z którego wynika, iż K. S. zmarła w dniu [...] grudnia 2012 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z brzmieniem art. 161 § 1pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania. Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że po wniesieniu skargi zmarła skarżąca K. S., a przedmiot postępowania odnosił się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłej. Wobec czego przedmiotowa sprawa sądowoadministracyjna ze skargi K. S. przestała istnieć.
Z kolei odnosząc się do skargi W. G. wskazać należy, iż legitymacja do złożenia skargi do sądu administracyjnego stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności skargi. Stosownie do treści art. 50 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw
Sygn. akt I SA/Wa 1729/11
Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Z powyższego wynika, że prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego mają dwie kategorie podmiotów. Pierwszą stanowią te, którym to uprawnienie przysługuje dla ochrony ich interesu prawnego. Druga kategoria natomiast to podmioty instytucjonalne, którym zostało przyznane prawo do wniesienia skargi w cudzej sprawie, ze względu na konieczność ochrony również obiektywnego porządku prawnego. Tak więc o statusie strony w postępowaniu sądowym decyduje posiadanie interesu prawnego. Przy czym podstawę procesowej legitymacji strony musi stanowić przepis prawa materialnego wskazujący na własne prawo (interes prawny) lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. Wobec czego istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje. Zatem stwierdzenie istnienia interesu prawnego sprowadza się do ustalenia związku o charakterze materialno - prawnym między obowiązującą normą, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu. W orzecznictwie przyjmuje się, że interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, że działa bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku. Skarga może dotyczyć tylko jego własnej sprawy administracyjnej rozumianej jako przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjno prawnego, którymi są organ administracji publicznej i indywidualny podmiot niepodporządkowany organizacyjnie temu organowi (np. postanowienie Naczelnego Sądu administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2008 r. sygn. akt OII OSK 728/08). Kryterium "interesu prawnego" ma zatem charakter materialno - prawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego, a kwestionowanym w skardze aktem lub czynnością organu administracji. O możliwości żądania wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego decydują przesłanki zbliżone do tych, które stanowią podstawę legitymacji procesowej strony
Sygn. akt I SA/Wa 1729/11 w administracyjnym postępowaniu jurysdykcyjnym. Reasumując powyższe wskazać należy, że skarżący, który wnosi skargę w sprawie dotyczącej własnego interesu prawnego, powinien rozumieć ten interes prawny jako istnienie związku między sferą jego indywidualnych praw i obowiązków a zaskarżonym aktem lub czynnością. Natomiast wobec wystąpienia po stronie skarżącego W. G. negatywnej przesłanki w postaci braku interesu prawnego do bycia stroną w postępowaniu administracyjnym zakończonym zaskarżoną decyzją należy stwierdzić, iż W. G. nie posiada uprawnień do bycia stroną przedmiotowego postępowania sądowego.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego skargę W. G. jako osoby nieuprawnionej do jej wniesienia Sąd odrzucił na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 50 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, natomiast postępowanie zainicjowane skargą K. S. zostało umorzone na podstawie art. 161 § 1 pkt 2 w/w ustawy.