Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. J. na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. przyznać prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w W.; 2. przyznać prawo pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6281 Regulacje spraw majątkowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Administracji i Cyfryzacji
Uzasadnienie

W związku ze złożeniem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2014 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji skarżący A. J. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.

W formularzu PPF wnioskodawca podał, że nie posiada środków pozwalających mu na uiszczenie kosztów postępowania. Z wniosku wynika, że skarżący (wiek [...] l.) prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie, pozostając z żoną w faktycznej separacji. Skarżący pokrywa koszty utrzymania z otrzymywanego świadczenia emerytalnego w wysokości [...] zł. Na jego sytuację materialną wpływ ma, jak wskazał, posiadane zadłużenie. Ma ono związek z udzielaną pomocą finansową żonie, co doprowadziło skarżącego do, jak to ujął, "spirali zadłużenia" i sytuacji krytycznej. Do wniosku skarżący dołączył kopie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych wskazujących na obciążenie skarżącego spłatą rat oraz zawartych umów pożyczek gotówkowych (z dnia [...] stycznia 2013 r., pożyczający [...] Bank [...] S.A. - kwota [...] zł; z dnia [...] czerwca 2013 r. pożyczający [...] Bank [...] S.A. - kwota [...] zł; z dnia [...] lipca 2013 r. pożyczający [...] Bank S.A. - kwota [...] zł; z dnia [...] lipca 2014 r. pożyczający [...] Bank [...] S.A. - kwota [...] zł; z dnia [...] marca 2014 r. pożyczający M. W. - kwota [...] zł; z dnia [...] stycznia 2015 r. pożyczający [...] Bank [...] S.A. - [...] zł). Skarżący oświadczył, że przysługujące mu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu ([...] m²) stanowiło przedmiot umowy przeniesienia na pożyczkodawcę jako zabezpieczenie udzielonej pożyczki.

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), natomiast zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).

Przy ocenie zdolności skarżącego do ponoszenia kosztów postępowania uwzględnić należało, że wnioskodawca uzyskuje stałe dochody z otrzymywanego świadczenia emerytalnego, a jednocześnie jego sytuację materialną współkształtują zobowiązania wynikające z zaciągniętych pożyczek gotówkowych w instytucjach finansowych oraz u osób prywatnych. Wprawdzie nie może budzić wątpliwości trafność reguły, zgodnie z którą cywilnoprawnym zobowiązaniom strony postępowania nie można nadawać prymatu nad należnościami publicznoprawnymi (por. postanowienie NSA z 27 października 2009 r. sygn. II OZ 922/09), wobec czego wymóg poniesienia kosztów postępowania sądowego nie może zostać automatycznie zniesiony z uwagi na obciążenie strony koniecznością spłaty licznych pożyczek lub kredytów, niemniej obowiązywanie wskazanej reguły należy odnosić do warunków, w których gospodarowanie przez stronę środkami finansowymi odbywa się na normalnych zasadach. W rozpoznawanej sprawie mieć na uwadze należy, że zaciągane przez stronę kolejne zobowiązania doprowadziły w istocie do utraty przez wnioskodawcę zdolności do samodzielnego pokrycia posiadanego zadłużenia, co powoduje, że posiadane przez stronę środki nie stanowią kapitału, którym strona może swobodnie dysponować, ale służą jedynie refinansowaniu długu. Ocenę te należy odnosić również do przysługujących skarżącemu praw mających wpływ na rozważenie jego sytuacji materialnej (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu), które zostały przeniesione na osoby trzecie jako zabezpieczenie powstałych zobowiązań. Wzgląd na powyższe okoliczności każe uznać, że wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy powinien być traktowany jako usprawiedliwiony, albowiem sytuacja materialna strony nie wskazuje na to, by wnioskodawca miał możliwość poniesienia kosztów prowadzonego postępowania sądowego w oparciu o środki finansowe do niego należące w znaczeniu, jakie temu pojęciu przypisuje art. 246 § 1 p.p.s.a.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6281 Regulacje spraw majątkowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Administracji i Cyfryzacji