Dnia 17 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Sędzia WSA - Marzena Kowalewska po rozpatrzeniu w dniu 17 marca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku E. O. o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia na majątku przyszłego zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2004 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodu lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
E. O. wraz ze skargą na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia na majątku przyszłego zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2004 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodu lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu wystąpiła z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej p.p.s.a., wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
A zatem, przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 wyżej wymienionej ustawy. U podstaw tej regulacji legła potrzeba zagwarantowania funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa administracyjnego. Z tego też względu, przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania, zostały w sposób wyczerpujący określone w art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. a mianowicie: po przekazaniu sądowi skargi, sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (podkreślenie własne Sądu).
Stosownie do treści art. 33 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. Nr 8, z 2005 r., poz.60 ze zm.), zobowiązanie podatkowe przed terminem płatności może być zabezpieczone na majątku podatnika, a w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim - także na majątku wspólnym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane, a w szczególności, gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję. Zabezpieczenia w wyżej wskazanych okolicznościach można dokonać również w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, przed wydaniem decyzji:
1) ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego,
2) określającej wysokość zobowiązania podatkowego,
3) określającej wysokość zwrotu podatku.
W przypadku, o którym tu mowa, organ podatkowy na podstawie posiadanych danych co do wysokości podstawy opodatkowania określa w decyzji o zabezpieczeniu:
1) przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego, jeżeli zabezpieczenie następuje przed wydaniem decyzji, o której mowa w pkt 1;
2) przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego oraz kwotę odsetek za zwłokę należnych od tego zobowiązania na dzień wydania decyzji o zabezpieczeniu, jeżeli zabezpieczenie następuje przed wydaniem decyzji, o której mowa w pkt 2.