Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Panek po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P.W. na decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości w wysokości 7.500 zł - postanawia - odrzucić skargę
W dniu [...] września 2012 r. wpłynęło do Sądu pismo P.W., adresowane do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, a przekazane przez Dyrektora Izby Skarbowej. Z jego treści wynika, że dotyczy ono "odwołania" od postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] oraz od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...].
Z uwagi na treść powyższego pisma uznano, iż stanowi ono:
- skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania odwołania od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] oraz
- skargę na decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości w wysokości 7.500 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 127 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2012 r. poz.749) postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne.
Istota zasady dwuinstancyjności polega na prawie strony do dwukrotnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy, po raz pierwszy przez organ pierwszej instancji, a następnie w wyniku wniesienia odwołania przez organ drugiej instancji.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U z 2012 r. , poz. 270, zwanej dalej: p.p.s.a) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). Jeżeli przepisy takich środków nie przewidują, wniesienie skargi jest dopuszczalne dopiero po wezwaniu organu na piśmie do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 i § 4 p.p.s.a.).
Z powyższego wynika, że skargę do sądu administracyjnego, można wnieść na akt administracyjny ostateczny, który został wydany w wyniku rozpoznania wniesionego przez stronę przysługującego jej środka zaskarżenia (w niniejszej sprawie odwołania). Zatem sąd może rozpoznać merytorycznie skargę, która została wniesiona od decyzji po wyczerpaniu dwuinstancyjnego (dwuetapowego) postępowania administracyjnego, a nie bezpośrednio od orzeczenia wydanego w I instancji. Skarga złożona bezpośrednio od orzeczenia wydanego przez organ administracyjny I instancji do sądu administracyjnego jest niedopuszczalna niezależnie od tego czy strona wyczerpała, czy też nie, przysługujące jej w postępowaniu administracyjnym środki zaskarżenia (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 21 maja 2008r., sygn. II SA/Bk 721/07 Legalis).