Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Niedobylska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi S. M. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej . z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku w związku z wnioskiem S. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia -postanawia- odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] o zaliczeniu S. M. (dalej: Skarżący) zwrotu z dnia 24 kwietnia 2017 r. w wysokości 40.000,00 zł na poczet:
należności głównej w podatku od towarów i usług za luty 2013 r. w kwocie 907,00 zł, odsetek za zwłokę od należności głównej w podatku od towarów i usług za luty 2013 r. w kwocie 305,00 zł, należności głównej w podatku od towarów i usług za lipiec 2013 w kwocie 5.488,00 zł, odsetek za zwłokę od należności głównej w podatku od towarów i usług za lipiec 2013 r. w kwocie 1.611,00 zł, należności głównej w podatku od towarów i usług za sierpień 2013 w kwocie 7.920,00 zł, odsetek za zwłokę od należności głównej w podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. w kwocie 2.311,00 zł, należności głównej w podatku od towarów i usług za wrzesień 2013 w kwocie 16.702,00 zł, odsetek za zwłokę od należności głównej w podatku od towarów i usług za wrzesień 2013 r. w kwocie 4.755,00 zł.
Skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na opisane powyżej postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej.
W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia. Nie podał jednak żadnego uzasadnienia tego wniosku.
.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) powoływanej dalej jako "p.p.s.a" zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest to, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd może jednak na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie decyzji pod warunkiem zaistnienia przesłanek określonych w art. 61 § 3 ustawy, a mianowicie jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Uwzględnienie wniosku o udzielenie tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, co stanowi odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy, jest zatem uwarunkowane uprzednim stwierdzeniem, że spełniona została któraś z określonych powyżej przesłanek.
Ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, wprowadzona w § 3 ww. przepisu, stanowi wyjątek od zasady przewidzianej w. § 1 tego artykułu (wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności). Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może mieć bowiem miejsce tylko w sytuacjach ściśle określonych w tym przepisie, tj. w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Ciężar udowodnienia lub choćby uprawdopodobnienia, że zachodzą przesłanki do zastosowania w danej sprawie ochrony tymczasowej spoczywa na stronie wnioskującej. Zadaniem strony wnioskującej jest zatem wykazanie i należyte uzasadnienie zaistniałych przesłanek wstrzymania.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniach z dnia 25 maja 2004 r., sygn. akt FZ 71/04 (niepublikowane) i sygn. akt FZ 87/04 (niepublikowane) oraz z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04 (niepublikowane) podkreślił, że na stronie ciąży obowiązek uzasadnienia wniosku, a w tym wskazania okoliczności uzasadniających jego uwzględnienie. Sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania decyzji (postanowienia).
Zawarcie w skardze samego wniosku bez jego uzasadnienia nie wystarczy aby Sąd pozytywnie rozważył wstrzymanie wykonania w oparciu o przesłanki wskazane w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W rozpatrywanej sprawie Skarżący nie uzasadnił wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, a co za tym idzie nie wskazał żadnych informacji bądź argumentów, odnoszących się do określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. przesłanek wstrzymania wykonania postanowienia mogących wykazać bądź przynajmniej uprawdopodobnić, że jego wykonanie spowoduje niebezpieczeństwo wywołania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
W tym stanie rzeczy należało stwierdzić, że nie zaistniały podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Biorąc pod uwagę powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, działając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. w związku z art. 61 § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.