Wniosek w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2006 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: S WSA Tomasz Smoleń po rozpoznaniu w dniu 12 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale I wniosku J.G. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] czerwca 2011 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2006 r. postanawia oddalić wniosek o prawo pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie

Skarżący J.G., w sprawie opisanej w sentencji niniejszego postanowienia, wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu wniosku argumentował, że pozostaje bez pracy, w 2010 r. wraz z żoną osiągnął dochód ok. 3.500 zł, a obecnie mieszka u swojego ojca, który pomaga małżonkom w utrzymaniu rodziny, w tym trojga małoletnich dzieci. Jedynym dochodem rodziny według oświadczenia skarżącego jest dochód jego żony z tytułu umowy zlecenia (stawka 9,20 zł brutto za godzinę). Zgodnie z deklaracją podaną we wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący dzierżawi gospodarstwo rolne od gminy, z którego roczny dochód wynosi ok. 2000 zł. Rachunki bankowe skarżącego wykazują saldo ujemne albo utrzymywany jest stan zerowy. Ponadto z wniosku wynika, że nikt z członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym nie posiada jakiegokolwiek majątku nieruchomego, wartościowych rzeczy ruchomych ani zasobów pieniężnych. W wyjaśnieniach zawartych w uzasadnieniu wniosku podano, że organ podatkowy dokonał zabezpieczenia posiadanych przez skarżącego pojazdów mechanicznych: samochodu dostawczego marki Opel Movano o wartości 15.000 zł, samochodu Chrysler o wartości ok. 32.000 zł i skutera o wartości ok. 1000 zł. Do wniosku załączono kserokopie: wyciągu rachunku depozytowego obojga małżonków, umowy zlecenia, potwierdzenia informacji o zawieszeniu działalności gospodarczej przez żonę skarżącego, decyzji o wykreśleniu wpisu skarżącego z ewidencji działalności gospodarczej, upomnień z banku za przekroczenie salda na rachunku i wezwania do zapłaty, zarządzeń zabezpieczeń, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności dorosłej córki i zaświadczenia o nauce (studia wyższe).

Referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy (postanowienie z dnia 9 września 2011 r., sygn. I SA/Rz 514/11). Skarżący złożył sprzeciw, który w procedurze sądowoadministracyjnej jest środkiem odwoławczym. Jego wniesienie w ustawowym terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia referendarza wywołuje ten skutek, że orzeczenie referendarza traci moc, a sprawa podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego.

Rozpoznając przedmiotowy wniosek zważono, co następuje:

Z treści art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w skrócie zwanej dalej P.p.s.a. wynika, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym - a takim jest wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych - następuje gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Skarżący starając się o prawo pomocy również w innych sprawach zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Rzeszowie (sygn. I SA/Rz 300/11, I SA/Rz 301/11), przedkładał dokumenty i składał wyjaśnienia, które posłużyły i w tym postępowaniu wpadkowym zinterpretować jego sytuację.

W rozpoznawanej sprawie Sąd uznał, że skarżący nie sprostał obowiązkowi wykazania, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Skarżący przedkładał co prawda dokumenty obrazujące jego sytuację materialną, składał wyjaśnienia, ale zdaniem Sądu, nie jest to pełny i wiarygodny obraz tejże sytuacji. Świadczyć o tym może choćby cel ubiegania się o zaświadczenie od naczelnika urzędu skarbowego (wielkość podatku należnego od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej), tj. jak wynika z zaświadczenia: "w celu przedłożenia w sprawie świadczenia KRUS" (k. 48). Wiadomym jest, że skarżący dzierżawi ziemię, przemilczał natomiast, że żona ubiega się czy też przysługuje jej jakiekolwiek świadczenie w ramach ubezpieczenia w KRUS, co nie pozostaje bez znaczenia dla oceny sytuacji. Ponadto w nadesłanych Sądowi załącznikach znajduje się adnotacja o kredycie hipotecznym w kwocie 61.200 zł - zadłużenie 52.560,06 zł, pożyczce ekspresowej, której przyporządkowano kwoty 10.000 zł i 5.374,35 zł i karcie kredytowej z limitem 5000 zł (k. 50). Gdyby przyjąć ewentualność zadłużenia hipotecznego - co jest prawdopodobne, ponieważ obecnie właścicielką zamieszkiwanego poprzednio przez skarżącego i jego rodzinę domu jest jego pełnoletnia córka - nawet uwzględniając pomoc materialną rodziców skarżącego polegającą na udostępnieniu mieszkania całej rodzinie i sporadyczne zapewnianie wyżywienia w postaci obiadów, to przy deklarowanych zarobkach żony skarżącego, ujawnione dochody nie są wystarczające do utrzymania takiej rodziny jak skarżącego. Poza pomocą od swoich rodziców, która z racji wysokości pobieranych świadczeń emerytalnych jest również ograniczona, skarżący nie zadeklarował, że otrzymuje pomoc z innego źródła. Natomiast fakt podjęcia nauki przez najstarszą córkę na studiach w Warszawie również wpływa na sytuację rodziny. Gdyby córka była zupełnie niezależna finansowo skarżący nie podnosiłby tego faktu, jako obciążającego budżetu rodziny. Skarżący jak oświadczył nie jest właścicielem jakiejkolwiek nieruchomości, nie prowadzi działalności gospodarczej, dlatego pismo wypowiadające umowę dostawę gazu nie jest jednoznaczne; nie określa za jaki okres skarżący zalega z płatnościami, w jakich kwotach, gdzie było dostarczane paliwo gazowe. Powyższe nieścisłości powodują, że oświadczenie skarżącego jest dla Sądu niewiarygodne. Sąd ma na uwadze również to, że postępowanie o przyznanie prawa pomocy jest postępowaniem incydentalnym i w ocenie Sądu, nie może być prowadzone w oderwaniu od okoliczności występujących w sprawie. Skarżący uczestniczył w procederze obrotu tzw. "pustymi" fakturami, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji, osiągał w ramach prowadzonej działalności znaczne przychody, a w rozliczeniu podatku od towarów i usług wysokie nadwyżki do zwrotu i do przeniesienia, zatem powinien mieć świadomość, że takie działania wiążą się z wysokim prawdopodobieństwem ingerencji organów podatkowych, a w dalszej kolejności sporów sądowych.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy, zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, pozwalają Sądowi domniemywać, że sytuacja skarżącego nie uzasadnia całkowitego odstąpienia od zasady odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego, o której mowa w art. 199 P.p.s.a. Sąd podziela pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (postanowienie z dnia 12 września 2006 r. , sygn. III SA/Wa 1855/06, niepubl.), że gwarantowanego przepisami Konstytucji RP prawa do sądu nie należy utożsamiać z prawem do obrony. Co prawda żadne ograniczenia natury finansowej nie mogą zamykać stronie dostępu do sądu, jednakże jego zagwarantowanie nie oznacza bezwarunkowego prawa strony do uzyskania bezpłatnej pomocy prawnej.

Mając powyższe na uwadze, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej