Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi [...] prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą [...] s. c. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry postanawia: zawiesić postępowanie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z dnia [...] r. P. N. i P. N., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą X. s.c. P. i P. N., reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...] r., nr [...], wymierzającą karę pieniężną z tytułu urządzania gier na 2 automatach, poza kasynem gry, w łącznej wysokości [...] zł.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Celnej podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.

W piśmie procesowym z dnia [...] r. skarżący, reprezentowani przez pełnomocnika, podnieśli kolejne zarzuty przeciwko zaskarżonej decyzji, w świetle których, ich zdaniem, organ dokonał błędnej wykładni pojęcia urządzającego gry na automatach poza kasynem gry, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm. - dalej w skrócie: "u.g.h.").

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 - dalej w skrócie: "P.p.s.a."), sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Rozstrzygnięcie sprawy zależy od innego postępowania wówczas, gdy orzeczenie, które zapadnie w tym drugim postępowaniu, będzie stanowić jedną z głównych podstaw rozstrzygnięcia w zawieszonym postępowaniu sądowoadministracyjnym. W takim przypadku w sprawie występuje zagadnienie wstępne, którego uprzednie rozstrzygnięcie może wpływać na wynik postępowania. Rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego musi mieć wpływ na wynik danego postępowania w ten sposób, że - jak stanowi przepis art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a - "rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania" (por. postanowienie NSA w Warszawie z dnia 16 maja 2013 r., o sygn. akt I GZ 157/13, dostępne pod adresem: www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie ulega zatem wątpliwości, że zawieszenie postępowania powinno być uzasadnione względami celowości, sprawiedliwości i ekonomiki procesowej.

Sądowi z urzędu wiadomym jest, że NSA w postanowieniu z dnia 1 grudnia 2016 r., o sygn. akt II FSK 1962/16, przedstawił do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów tego Sądu następujące zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: "czy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm. - w skrócie: "u.p.o.l.") podatnikiem podatku od nieruchomości jest spółka cywilna, czy wspólnicy spółki cywilnej?". W uzasadnieniu powyższego postanowienia NSA stwierdził, że istnieją wątpliwości co do zdolności prawnopodatkowej spółki cywilnej na gruncie podatku od nieruchomości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej (...). Zwrócono uwagę, że w przeciwieństwie do pojęć osoby fizycznej i osoby prawnej ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm. - w skrócie: "K.c.") nie zawiera definicji legalnej jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Sąd pytający zauważył, że w judykaturze ukształtowały się dwa, przeciwstawne nurty orzecznicze, w świetle których spółka cywilna jest, bądź nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości. W tym drugim przypadku za podatników wskazuje się wspólników spółki cywilnej. Przeciwnicy możliwości uznania spółki cywilnej za podatnika tego podatku, akcentują, że spółka cywilna nie jest niczym innym niż umownym stosunkiem zobowiązaniowym, w którym wspólnicy zobowiązują się do świadczenia polegającego na dążeniu do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego (art. 860 § 1 K.c.). Przedstawiciele tego poglądu podnoszą także, że spółka cywilna nie może we własnym imieniu nabywać praw, w tym własności nieruchomości i innych praw rzeczowych. Za błędne uznają ponadto przyjmowanie poglądu opartego na autonomii prawa podatkowego w aspekcie rozumienia wykorzystywanych w nim pojęć. Stwierdzają bowiem, że gdyby wolą ustawodawcy było nadanie w podatku od nieruchomości zdolności prawnej (prawnopodatkowej) spółce cywilnej odmiennie, niż w prawie cywilnym w u.p.o.l. powinien być jednoznaczny zapis wskazujący, że podatnikiem jest także spółka cywilna. Takiego zapisu w ustawie jednak nie ma, w związku z czym należy przyjąć, że wyprowadzenie podmiotowości spółki cywilnej przez pryzmat autonomii prawa podatkowego jest nieuzasadnionym nadużyciem.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej