Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie WSA Anna Wójcik (spr.) Asesor sadowy Marta Wojciechowska Protokolant sekretarz sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2007 r. sprawy ze skargi A sp. c., B sp. z o.o., C sp. z o.o. na decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu podatku naliczonego za listopad 1998 r. postanawia odrzucić skargę
Pierwszy Urząd Skarbowy w Opolu decyzją z dnia [...] nr [...] wydaną z powołaniem się na przepis art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50, ze zm.) przedłużył podatnikowi A spółka cywilna, wspólnicy: B spółka z o.o. i C spółka z o.o. termin zwrotu podatku naliczonego za listopad 1998 r. w kwocie 4.547.805,00 zł wykazanego przez skarżącą Spółkę w deklaracji Vat-7 za ten miesiąc, do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. W decyzji tej zawarto pouczenie, że przysługuje od niej odwołanie do Izby Skarbowej w Opolu.
Pismem z dnia 30 listopada 2002 r. skarżąca Spółka wniosła od niej odwołanie, podnosząc zarzut uchybienia przez organ I instancji przepisom dotyczącym doręczeń w postępowaniu podatkowym i domagając się uznania, że powyższa decyzja została jej skutecznie doręczona dopiero w dniu 14 listopada 2002 r., wbrew twierdzeniom organu I instancji o skutecznym doręczeniu tej decyzji w dniu [...]. Zażądała też umorzenia postępowania w związku z naruszeniem przepisów o terminie wydania orzeczenia o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku i zarzuciła błędną formę prawną rozstrzygnięcia, tj. wydanie decyzji zamiast postanowienia.
Izba Skarbowa w Opolu postanowieniem z dnia [...] nr [...] stwierdziła uchybienie terminu do wniesienia odwołania i w związku z tym pozostawiła odwołanie skarżącej bez rozpoznania, przyjmując, że została ona doręczona Spółce w lokalu jej siedziby w dniu [...] przez pracownika organu podatkowego do rąk jednej z osób upoważnionych do jej reprezentowania, która potwierdziła jej odbiór własnoręcznym podpisem, pieczęcią imienną i pieczęcią firmową.
Na powyższe postanowienie skarżąca wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu ponawiając zarzuty z odwołania o błędnej formie orzeczenia w sprawie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (decyzja zamiast postanowienia), naruszenia przepisów o doręczeniach w przypadku, gdy stroną postępowania podatkowego jest spółka cywilna oraz braku właściwości po stronie organu II instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 22 września 2004 r. w sprawie sygn. akt I SA/Wr 659/03 oddalił skargę uzasadniając, że zaskarżona decyzja organu I instancji była w istocie postanowieniem, a skoro tak, to - w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2002 r. - nie podlegała ona zaskarżeniu do Izby Skarbowej w Opolu, lecz, po wcześniejszym wezwaniu Urzędu Skarbowego w Opolu do usunięcia naruszenia prawa, mogła być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W związku z tym uznano też, że wniesione odwołanie kwalifikować należało jako zażalenie, co oznaczało, że nie podlegał uwzględnieniu zarzut niewłaściwości po stronie organu II instancji, gdyż wobec treści przepisu art. 274b Ordynacji podatkowej, obowiązującego z mocy przepisów przejściowych zawartych w ustawie z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa i o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169 poz. 1387), Izba Skarbowa w Opolu była władna do jego rozstrzygnięcia. Również nie podzielono zarzutu w przedmiocie nieskuteczności doręczenia orzeczenia organu I instancji w dniu [...].