Sprawa ze skargi na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Opolu w przedmiocie zastrzeżeń do wystąpienia pokontrolnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Związku A w [...] na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Opolu z dnia 16 stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie zastrzeżeń do wystąpienia pokontrolnego postanawia : odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 19 lutego 2019 r. Związek A w [...] ( dalej określanego jako: skarżący, strona, Związek) wniósł skargę na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Opolu z dnia 16 stycznia 2019 r. nr [...] wydaną w przedmiocie oddalenia zastrzeżeń Związku do wniosków zawartych w wystąpieniu pokontrolnym.

W odpowiedzi na skargę Regionalna Izba Obrachunkowa w Opolu (dalej jako: RIO w Opolu) wniosła o jej odrzucenie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.).-/dalej ppsa/.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Na wstępie wskazać należy, iż badanie merytorycznej zasadności skargi w każdym przypadku poprzedzone jest sprawdzeniem, czy sprawa będąca jej przedmiotem podlega kontroli wojewódzkiego sądu administracyjnego, a mianowicie, czy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, czy skargę wniósł uprawniony podmiot oraz czy spełnia ona wymogi formalne i została wniesiona w terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.

Zgodnie z art. 3 ust 1 i 2 ppsa Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, obejmującą między innymi orzekanie w sprawach skarg na podejmowane przez organy inne niż decyzje i postanowienia, akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 4), czy też akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 2 pkt 7). Jednakże akt lub czynność, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego, musi charakteryzować się tym, że jest podejmowany w sprawie indywidualnej, jest skierowany do oznaczonego podmiotu, dotyczy uprawnienia lub obowiązku tego podmiotu, samo zaś uprawnienie lub obowiązek, którego akt (czynność) dotyczy, jest określone w przepisie prawa powszechnie obowiązującego. Przedmiotem postępowania administracyjnego jest zatem władcze działanie poprzez autorytatywną konkretyzację normy prawa administracyjnego przez przyznanie (odmowę przyznania) uprawnienia, czy też nałożenie obowiązku na jednostkę. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie wskazuje się, że akty lub czynności określone w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa w każdym przypadku prowadzą do wykreowania określonego stosunku prawnego, którego źródłem jest z jednej strony przepis prawa, a z drugiej władcze działanie organu administracji w sprawie indywidualnej i o charakterze publicznoprawnym (por. np.: wyroki NSA z 1 lutego 2005 r., sygn. FSK 1714/04 i z 17 stycznia 2005 r., sygn. II GSK 202/05; postanowienie NSA z 20 kwietnia 2016 r., sygn. II GSK 1174/16 - publ. w internetowej bazie orzeczeń: orzeczenia.nsa.gov.pl). Zatem czynność kontroli potwierdzona protokołem lub wynikiem kontroli mogłaby podlegać kognicji sądu administracyjnego tylko wówczas, gdyby z ich treści wynikało nałożenie na podmiot kontrolowany określonych obowiązków.

Strona 1/2