Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi kasacyjnej J.S. i R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 22 stycznia 2014r. sygn. akt I SA/Ol 764/13 oddalającego skargę J.S., R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010r. postanawia odrzucić skargę kasacyjną. WSA/post.1 - sentencja postanowienia.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę J.S. i R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010r.

Odpis tego wyroku wraz z uzasadnieniem i właściwym pouczeniem co do sposobu, formy i terminu wniesienia skargi kasacyjnej oraz zasadach przyznawania prawa pomocy został doręczony R. S. w dniu 28.02.2014r. ( k-68 akt).

Od powyższego wyroku J. i R. S. w dniu 27 marca 2014r. wnieśli osobiście sporządzoną skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepisy Rozdziału 1 Działu IV ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( DZ.U. z 2012r. poz.270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. określają szczegółowo wymogi formalne skargi kasacyjnej oraz zasady i tryb wnoszenia tego środka odwoławczego od wyroków sądów administracyjnych pierwszej instancji.

Stosownie do art. 173 § 2 p.p.s.a w związku z § 1 tego artykułu strona może wnieść do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego, po doręczeniu jej odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Art. 174 określa podstawy skargi kasacyjnej. W myśl art. 175 § 1 i § 3 p.p.s.a skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata, radcę prawnego, a w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych i celnych także przez doradcę podatkowego. W art. 176 p.p.s.a wskazano wymagania formalne, jakim powinna odpowiadać skarga kasacyjna. W myśl art. 177 p.p.s.a skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

Zgodnie natomiast z art.178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny na posiedzeniu niejawnym odrzuci skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.

Badanie wymogów skargi kasacyjnej wniesionej przez skarżących wykazało, że zaistniały postawy do odrzucenia tej skargi.

Skarga kasacyjna J. S. jest niedopuszczalna z tej przyczyny, że nie złożyła ona wniosku o doręczenie odpisu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2014r.

W świetle trybu postępowania sądowoadministracyjnego opartego na zasadzie skargowości, jak i istotnych różnic między postępowaniem przed sądami pierwszej instancji i Naczelnym Sądem Administracyjnym stroną postępowania przed sądem drugiej instancji jest wyłącznie podmiot (skarżący, uczestnik postępowania) który skutecznie wniósł skargę kasacyjną. Z kolei warunkiem wstępnym wniesienia skargi kasacyjnej jest otrzymanie wyroku sądu I instancji wraz z uzasadnieniem. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalone jest stanowisko, iż przewidziana w art. 51 p.p.s.a. możliwość występowania kilku osób w jednej sprawie w roli skarżących, gdy ich skargi dotyczą m.in. tej samej decyzji, prowadzi do powstania między skarżącymi tzw. współuczestnictwa procesowego. Nie jest to współuczestnictwo materialne jednolite, które występuje w postępowaniu podatkowym w sytuacji skorzystania przez małżonków z łącznego opodatkowania ich dochodów. W postępowaniu sądowoadministracyjnym następuje zerwanie więzi materialnej, gdyż w postępowaniu tym istnieje jedynie możliwość, a nie obowiązek wspólnego występowania w sprawie. Każda osoba posiadająca interes prawny uprawniona jest do samodzielnego wniesienia i popierania skargi przed sądem. Oznacza to, że skutki czynności dokonanych przez jednego ze skarżących nie rozciągają się na pozostałych. Innym zagadnieniem jest oddziaływanie orzeczenia sądu na byt zaskarżonego aktu, który niepodzielnie dotyczy praw bądź obowiązków kilku osób. Oczywiście w sytuacji, gdy decyzja będąca przedmiotem oceny w postępowaniu sądowym dotyczyła obojga małżonków, mogli oni wnieść jedną skargę oraz składać łącznie wszelkie pisma w postępowaniu sądowym, jednak warunkiem uznania, że działają łącznie, było podpisywanie tych pism przez każdego z nich.

W sprawie bezspornym jest, że wyłącznie R. S. złożył wniosek o uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22.01.2014r. sygn. akt I SA/Ol 764/13 i doręczenie tego wyroku na podany adres (k. 36 akt sądowych), zatem tylko on mógł wnieść skargę kasacyjną.

Skarga kasacyjna R. S., mimo, że posiada on przymiot strony w postępowaniu przed NSA, okazała się niedopuszczalna ze względu na niespełnienie warunku sporządzenia tej skargi przez profesjonalnego pełnomocnika.

Według utrwalonej w orzecznictwie interpretacji art. 175 p.p.s.a, co wynika wprost z brzmienia tego przepisu, skargi kasacyjnej nie może sporządzić strona, a wyłącznie podmioty wymienione w tym przepisie. Pod pojęciem sporządzenia skargi kasacyjnej należy rozumieć zredagowanie jej treści oraz podpisanie przez jedną z wymienionych osób. Zważywszy na rodzaj decyzji, która była przedmiotem badania przez Sąd, w której zapadł zaskarżony wyrok, skargę kasacyjną mógł sporządzić adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy. O powyższym skarżący został pouczony w piśmie z dnia 27.02.2014r. (k. 67 akt sądowych). Niesporządzenie skargi kasacyjnej przez podmiot uprawniony jest brakiem, który nie może być uzupełniony w trybie art. 49 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 178 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1