Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. R. na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia "[...]" sygn. akt "[...]" w przedmiocie przywrócenia kasacji postanawia odrzucić skargę.
W dniu 21 grudnia 2011r. wpłynęło do sądu pismo S. R. zatytułowane "zaskarżam", w którym wskazał, że odwołuje się od postanowienia Sądu Apelacyjnego i wnosi o przywrócenie kasacji wyroku z dnia "[...]" (z załączonego pisma SA wynika, że jest to postanowienie z dnia "[...]"). Do pisma dołączona została kserokopia wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia "[...]", sygn. akt "[...]" oddalającego apelację od wyroku Sądu Okręgowego w o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy; wyrok Sądu Rejonowego z dnia "[...]", sygn. akt "[...]" o ustalenie istnienia stosunku pracy; orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia "[...]"; odpis protokołu rozprawy apelacyjnej z dnia "[...]", doręczenie dokonane przez Sąd Apelacyjny odpisu postanowienia z dnia "[...]"; zawiadomienie o ustanowieniu pełnomocnika w sprawie o sygn. akt "[...]"; opinia prawna o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia "[...]", sygn. akt "[...]"; wezwanie do zapłaty za zamówione okulary; karta informacyjna leczenia szpitalnego; protokół oględzin sądowo-lekarskich, kserokopia recepty oraz kserokopia karty leczenia.
W uzasadnieniu podniesiono, że wyrok (postanowienie) Sądu Pracy z "[...]" opiera się na fałszywych faktach podanych przez ZUS dotyczących lat pracy, które zostały zaniżone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Na wstępie rozważań zauważyć należy, że wniesiona skarga nie zawiera żadnych jednoznacznych zarzutów. Złożone pismo zawiera w głównej mierze opis stanu faktycznego podawanego przez skarżącego dotyczącego okoliczności zaistnienia wypadku przy pracy oraz wykazania lat pracy. Trudno jest również jednoznacznie wskazać zaskarżony przez skarżącego akt. W nagłówku wniesionej skargi podawana jest jedynie sygn. akt "[...]" oraz protokół sygn. akt "[...]". W uzasadnieniu wskazano, że skarżący odwołuje się od postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia "[...]". Sąd w niniejszej sprawie nie wzywał skarżącego o sprecyzowanie przedmiotu oraz o wskazanie konkretnych zarzutów bowiem, z całości nadesłanych dokumentów (w tym również z uzasadnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy), wynika, że kwestionuje on ustalenia dokonane przez ZUS dotyczące lat pracy, które według niego zostały zaniżone, a które były przedmiotem rozpoznania w postępowaniu przed sądami powszechnymi.
Tymczasem Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, w art. 45 ust 1 oraz art. 77 ust 2, gwarantuje każdemu prawo do sądu, stwarzając domniemanie kompetencji sądu powszechnego we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw ustawowo zastrzeżonych dla właściwości innych sądów (art. 177 Konstytucji).
Zatem konstytucyjny model sądownictwa zakłada całkowitą odrębność sądownictwa powszechnego i innych sądów (np. sądów administracyjnych) oraz konieczność wyraźnego rozgraniczenia zadań i właściwości pomiędzy tymi sądami z zastrzeżeniem, iż w przypadku wątpliwości to po stronie sądów powszechnych leży domniemanie kompetencji w rozstrzygnięciu danej sprawy.
W myśl art. 1 ustawy z dnia 17 listopada1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm., dalej cyt jako kpc) kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy tego Kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne).