Mając zatem na uwadze fakt prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej znacznych rozmiarów oraz wysokość należnego w niniejszej sprawie wpisu sądowego od skargi w wysokości 19.907 zł, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie w kwocie 5.000 zł nie wydaje się być nadmiernie wygórowany w stosunku do możliwości finansowych strony.
Wskazać również należy, że z przedłożonego przez stronę wraz z wnioskiem bilansu na dzień 31 grudnia 2009 r. wynikało, że posiadała ona środki trwałe (samochody) o wartości 84.210,72 zł. Ponadto Spółka dysponowała również aktywami obrotowymi w wysokości 2.530.447,02 zł, w tym należności krótkoterminowymi o wartości 2.288.424,13 zł. W ramach aktywów zgromadziła również środki pieniężne w wysokości 27.005,15 zł. Wszystkie te dane wskazywały na to, że strona posiadała majątek znacznie przewyższający swą wartością należny w niniejszej sprawie wpis sądowy od skargi.
W kwestii zajęć rachunków bankowych i ustanowienia zastawu skarbowego przez organ egzekucyjny, wskazać należy, że fakt prowadzenia postępowania egzekucyjnego nie stanowi automatycznej podstawy przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. Podkreślenia wymaga, iż skarżąca jest spółką prawa handlowego i jako profesjonalny podmiot posiada wiedzę i doświadczenie w zakresie praw rynku oraz ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ponadto podmiot działający w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może się powoływać na brak środków finansowych, w sytuacji gdy może pokryć koszty sądowe przez zażądanie dopłat od wspólników. Ze złożonego do akt sądowych odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego wynikało, że jedynym wspólnikiem skarżącej Spółki jest J.R. Strona winna była zatem wykazać niemożność uzyskania dopłat od wspólnika, czego jednak w sprawie nie uczyniono. Wskazano jedynie, iż wspólnik nie posiada wystarczających środków finansowych, by dokonać dopłat w wysokości umożliwiającej pokrycie kosztów sądowych. Ponadto podniesiono, iż posiada na utrzymaniu 19 - letniego syna. Powyższe, w ocenie Sądu, nie stanowiło wystarczającej podstawy do uznania, że bezsprzecznie Spółka nie ma rzeczywistej możliwości uzyskania dopłat od wspólnika.
W odniesieniu do argumentacji strony odwołującej się do negatywnej oceny legalności zaskarżonej decyzji jako sprzecznej z prawem wspólnotowym, należy podkreślić, że Sąd nie ma podstaw do badania zasadności skargi w toku rozpoznawania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Rozstrzygnięcie w przedmiocie tego wniosku nie może bowiem poprzedzać merytorycznej decyzji Sądu. Jedynymi zaś przesłankami przyznania prawa pomocy są okoliczności wymienione w art. 246 p.p.s.a., odwołujące się do sytuacji finansowej strony.
Podsumowując, skarżąca nie wykazała w dostateczny sposób, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowoadministracyjnego. Nie wykazała bowiem w sposób bezsprzeczny i nie budzący wątpliwości, że nie dysponuje dostatecznymi środkami na poniesienie pełnych kosztów sądowych.
Uwzględniając przedstawioną wyżej sytuację finansową Spółki oraz mając jednocześnie na uwadze okoliczności podnoszone w wniosku o przyznanie prawa pomocy (określenie w stosunku do Spółki zobowiązań podatkowych na łączną kwotę ponad 3.000.000 zł, zajęcie rachunków bankowych oraz ustanowienie zastawu skarbowego), jak również biorąc pod uwagę wysokość wpisu sądowego od skargi w kwocie 19.907 zł, Sąd przychylił się do oceny, iż wniosek Spółki zasługuje w części na uwzględnienie.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 260 p.p.s.a. w związku z art. 246 § 2 pkt 2 i art. 245 § 3 tej ustawy, postanowiono jak w sentencji.