Strona zaznaczyła również, że przedmiotem postępowania organów podatkowych jest określenie zaległości w podatku akcyzowym od olejów smarowych, które to jest powszechnie uważane za obszar niezgodności polskich przepisów akcyzowych z prawem Unii Europejskiej.
W załączeniu Spółka przedłożyła m.in. postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności zaskarżonej decyzji oraz wykaz środków trwałych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w dalszej części zwanej p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Sprzeciw został wniesiony z zachowaniem ustawowego terminu, a zatem wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy podlega ponownemu rozpoznaniu.
Stosownie do art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Zgodnie z § 3 powołanego przepisu prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, gdy wykaże ona, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Odnosząc przywołaną wyżej regulację prawną do realiów rozpoznawanej sprawy Sąd uznał, że wobec ustaleń dotyczących sytuacji finansowej wnioskodawczyni, złożony przez nią wniosek zasługiwał na uwzględnienie w zakresie obejmującym zwolnienie od uiszczenia kosztów sądowych w kwocie przekraczającej 5.000 zł. Jednocześnie Sąd stwierdził, że z danych ujętych we wniosku oraz przedłożonych dokumentów nie wynika w sposób jednoznaczny, iż Spółka nie posiada środków pozwalających jej na sfinansowanie pełnych kosztów sądowych.
Za takim wnioskiem przemawia w szczególności okoliczność, że skarżąca jest przedsiębiorcą i prowadzi działalność gospodarczą znacznych rozmiarów, co wynika z przedstawionych dokumentów w postaci bilansu sporządzonego na dzień 31 grudnia 2009 r. oraz rachunku zysków i strat za 2009 r. Według rachunku zysków i strat za 2009 r. przychód ze sprzedaży wyniósł 8.816.721,91 zł, przy jednoczesnych kosztach działalności w wysokości 8.883.506,40 zł.
Uwzględniając powyższe, podkreślić trzeba, iż już sam fakt prowadzenia przez skarżącą działalności gospodarczej znacznych rozmiarów wyklucza możliwość przyznania jej prawa pomocy w żądanym zakresie. Nie można bowiem przyjąć, że prowadząc działalność gospodarczą takich rozmiarów strona nie była w stanie zorganizować swojej gospodarki finansowej, tak by nie uwzględnić w niej środków na partycypowanie choć w części w kosztach procesu (por. postanowienie NSA z dnia 9 lutego 2006 r., sygn. akt I FZ 9/06, opubl. www.cbois.nsa.gov.pl). Zaznaczyć w tym miejscu również należy, że wprawdzie z przedłożonych dokumentów wynika, że Spółka poniosła znaczące wydatki tytułem kosztów działalności, jednakże powyższe oznaczało również, że dysponowała ona środkami na ich poniesienie.