Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Czajkowski po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B.Ż. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]", w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie B.Ż. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania ww. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r..
W uzasadnieniu wskazał na trudną sytuację finansową swoją i małżonki powstałą w związku z określeniem podatku dochodowego od sprzedaży mieszkania, w znacznej wysokości, co wynikało z niedopełnienia warunków skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej. Skarżący podniósł, że wraz z małżonką utrzymuje się ze świadczeń emerytalnych w łącznej wysokości 2.988,27 zł. Aktualnie nie posiada własnego lokalu mieszkalnego, jak również możliwości zaciągnięcia kredytu bankowego, z uwagi na brak zdolności kredytowej oraz podeszły wiek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności będącej przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
W związku z wnioskiem skarżącego należy mieć w pierwszej kolejności na uwadze, że zaskarżone w niniejszej sprawie oraz w sprawie o sygn. akt I SA/Ol 46/16 decyzje nakładają na skarżącego i jego małżonkę obowiązek zapłaty relatywnie znacznej kwoty (łącznie 74.938 zł), jeśli uwzględni się wysokość miesięcznych dochodów ze świadczeń emerytalnych, z których się utrzymują się (ok. 3.000 zł), jak również wynikających z akt sprawy (materiałów w zakresie przyznania prawa pomocy) wydatków, a ponadto brak środków pieniężnych w gotówce i na rachunkach bankowych. W tym stanie rzeczy, twierdzenia o niebezpieczeństwie powstania znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, poprzez natychmiastowe wykonanie zaskarżonej decyzji, zdaniem Sądu, zasługują na uwzględnienie. To zaś determinuje stwierdzenie, że w sprawie zachodzi przesłanka zastosowania instytucji ochrony tymczasowej, unormowanej w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na mocy przepisu art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.