Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w związku z pobraniem opłaty za wydanie karty pojazdu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 29 października 2007r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[ ...]" Nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w związku z pobraniem opłaty za wydanie karty pojazdu postanawia zawiesić postępowanie z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[ ...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w związku z pobraniem opłaty z tytułu wydania karty pojazdu w trakcie rejestracji w dniu "[...]" samochodu osobowego marki Toyota Corolla, nr rej. "[...]".

W motywach zaskarżonej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że B.G. uzasadnił wniosek o stwierdzenie nadpłaty powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r., w którym stwierdzono, że §1 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. nr 137, poz.1310) jest niezgodny z art.77 ust.4 pkt 2 i ust.5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005r. nr 108, poz.908 ze zm.) i art.92 ust.1 oraz art.217 Konstytucji RP. Jednocześnie Trybunał orzekł, że wymienione rozporządzenie traci moc obowiązującą z dniem 1 maja 2006r. W ocenie organu zasadniczą kwestią dla ustalenia, czy w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r. powstała nadpłata przy pobraniu opłaty w przedmiotowej sprawie jest analiza jego treści, a dokładnie czy w aspekcie czasowym przepis jest niezgodny z Konstytucją w zakresie obejmującym tylko część, czy też wszystkie stany faktyczne, do których ma zastosowanie. Mając na względzie, że Trybunał Konstytucyjny uznał za niezbędne odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu do dnia 1 maja 2006r., celem umożliwienia wprowadzenia do tego czasu nowej regulacji, zgodnej z Konstytucją, organ stwierdził, że w niniejszej sprawie nie powstały pozytywne przesłanki warunkujące możliwość rozstrzygnięcia o powstaniu nadpłaty.

W skardze na opisaną decyzję B. G. podniosła, iż kwota 500 zł za wydanie karty pojazdu stanowi "tzw. podatek, czyli karę za sprowadzenie pojazdu na terytorium Polski, co jest sprzeczne z umowami unijnymi o swobodnym przepływie towarów i usług na terytorium U.E." Zaznaczyła, że zawyżone opłaty pobierane były na podstawie niezgodnego z Konstytucją RP rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie i powołało tezę uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2007r., sygn. akt III CZP 35/07, zgodnie z którą dopuszczalna jest droga sądowa dla dochodzenia roszczenia o zapłatę, którego podstawę stanowi nienależne pobranie opłaty za wydanie karty pojazdu. Do powstania nadpłaty w sensie podatkowym nie doszło, wobec powyższego decyzja jest zgodna z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje.

Kwestia charakteru opłaty za kartę pojazdu oraz trybu jej zwrotu, w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r. budzi wątpliwości prawne. Wyrazem tego jest brak jednolitości w orzecznictwie w tego rodzaju sprawach, w szczególności zaś odmiennym, od prezentowanego w sądownictwie administracyjnym, rozstrzygnięciu Sądu Najwyższego.

Miedzy innymi z powyższych względów postanowieniem z dnia 11 września 2007r., sygn. akt I OSK 52/07, Naczelny Sąd Administracyjny w zwykłym składzie przedstawił zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego następującej treści: czy w sprawie o zwrot części opłaty za kartę pojazdu pobranej na podstawie §1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu dopuszczalne jest droga administracyjna, a w konsekwencji skarga do sądu administracyjnego ?

Ponieważ z art.269§1 w związku z art.264§1 i art.15§1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz.1270 ze zm., zwanej dalej w skrócie p.p.s.a.) wynika, że stanowisko zajęte w uchwale podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny będzie wiążące dla innych składów orzekających, Sąd uznał, że w niniejszej sprawie wystąpiła przesłanka do zawieszenia postępowania, wskazana w art.125§1 pkt 1 p.p.s.a.. Według tego przepisu sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygniecie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania.

Wobec tego Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art.125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1