Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Piskozub po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2004r. na posiedzeniu niejawnym sprawy, ze skargi D. G., w przedmiocie podatku akcyzowego, postanawia odrzucić skargę.
Skarżący D. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na "bezprawne pobranie podatku akcyzowego" w kwocie 1555,00 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki "A", w której domaga się zwrotu całości wpłaconej kwoty podatku akcyzowego wraz z odsetkami. Powołał się na niezgodność polskich przepisów (ustawy z 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym oraz rozporządzenia Ministra Finansów z 22 kwietnia 2004r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego) z art. 25, 28 i 90 Traktatu Wspólnot Europejskich oraz postanowieniami dyrektyw 92/12/EWG i 70/50/EWG. Do pisma procesowego Skarżący dołączył dokument wydany przez Naczelnika Urzędu Celnego potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Skarga wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 1 Ustawy z dnia 20 września 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269) i art. 3 Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem i obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty lub czynności wymienione w art. 3 § 2 Ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarga na "bezprawne pobranie podatku akcyzowego" nie mieści się w żadnej z kategorii wymienionych w tym przepisie. Także do załączonego przez Skarżącego dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym nie znajduje zastosowania art. 3 § 2 p.p.s.a. Dokument ten nie jest decyzją organu podatkowego, lecz jedynie spełnia rolę zaświadczenia w rozumieniu art. 306a ustawy Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).
Należy zauważyć także, iż w przedmiotowej sprawie nie toczyło się postępowanie podatkowe, a zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym nie zostało określone przez organ podatkowy w drodze decyzji, lecz powstało z mocy prawa. Zgodnie bowiem z art. 21 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania to podatek wskazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty.
W tym stanie sprawy na mocy art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.