Lublin, dnia 19 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Chitrosz po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadpłaty z tytułu opłaty za wydanie karty pojazdu p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 6 sierpnia 2013 r. Prokurator Rejonowy wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] wydaną w przedmiocie nadpłaty z tytułu opłaty za wydanie karty pojazdu. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek ten nie został jednak w żaden sposób uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże - zgodnie z § 3 tego artykułu - na wniosek skarżącego sąd może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w §1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (z wyjątkiem nie mającym zastosowania w przedmiotowej sprawie), chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania; dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy.
Dokonując oceny wniosku, w kontekście powołanego wyżej przepisu na wstępie podkreślić należy, że zasadą jest, że wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji, ustawa daje jednak sądowi możliwość podjęcia takiego rozstrzygnięcia, w razie zaistnienia w rozpatrywanej sprawie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dodać należy, że przesłanki umożliwiające wstrzymanie wykonania w postępowaniu sądowoadministracyjnym zaskarżonego aktu nie odwołują się w żaden sposób do merytorycznej zasadności działań podjętych w toku postępowania administracyjnego, co uzasadnia przyjęcie stanowiska, że wstrzymanie wykonania decyzji trzeba rozpatrywać w kategoriach wyjątku od zasady przewidzianej w art. 61 § 1 P.p.s.a., a w związku z tym wykładni § 3 powołanego przepisu należy dokonywać ściśle (por. postanowienie NSA z dnia 14 czerwca 2012 r. I FZ 101/12 www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Kryterium ocenne zawarte w cytowanym przepisie nie zostało wprawdzie zdefiniowane przez ustawodawcę, jednakże przyjmuje się, iż chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona poprzez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 niepubl. - Lex Polonica). Uprawdopodobnienie istnienia zagrożenia niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków obciąża wnioskodawcę, jako wywodzącego z danej czynności skutki prawne.
Jak wskazano na wstępie, w zawartym w skardze wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie uprawdopodobniono istnienia w sprawie niniejszej, żadnej ze wskazanych w przepisie przesłanek uzasadniających wstrzymanie jej wykonania.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.