Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Małysz po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ł. M. na decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wznowienie postępowania w sprawie podatku od towarów i usług postanawia - odrzucić skargę.
Uzasadnienie.
Dnia 28 października 2009r. wpłynęło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skierowane do tego Sądu pismo sporządzone i podpisane przez W.B.. Z treści tego pisma i załączonych do niego załączników wynika, iż jest ono skargę na działania Naczelnika Urzędu Celnego w Białej Podlaskiej w pięciu sprawach o oznaczonych numerach, w których stroną jest /był/ Ł.M., zaś W.B. działał w nich w charakterze jego pełnomocnika.
Ze względu na treść art.54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm./, zwanej dalej "ppsa", pismo, o którym mowa, w dniu 30 października 2009r. przesłane zostało Naczelnikowi Urzędu Celnego, a następnie, w dniu 2 grudnia 2009r. ponownie wpłynęło do Sądu wraz z aktami sprawy.
Zarządzeniem z dnia 2 grudnia 2009r. /k-1 akt sprawy I SA/Lu 837/09/ na podstawie art.57 § 3 ppsa skargi wniesione pismem, o którym mowa, zostały rozdzielone. W konsekwencji w sprawie niniejszej rozpoznaniu podlega skarga na decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...]., nr [...], w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania podatkowego w sprawie podatku od towarów i usług.
Ponieważ do pisma, o którym mowa, nie został załączony dokument pełnomocnictwa, z którego wynikałoby umocowanie dla W. B. do działania w imieniu Ł. M. przed sądem administracyjnym w sprawie niniejszej /jedno pełnomocnictwo obejmowało tylko postępowanie przed organem podatkowym, a drugie dotyczyło postępowania, które dnia 26.10.2009r. już toczyło się w III Wydziale Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie/, W. B. wezwany został do złożenia takiego dokumentu w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że w razie niewykonania wezwania podjęte przez niego czynności oraz jego udział w dalszym postępowaniu zostaną pominięte. Ponadto pełnomocnik skarżącego wezwany został do wskazania adresu skarżącego w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że niewykonania wezwania spowoduje odrzucenie skargi.
Wobec tego, że przedmiotowe wezwania, doręczone W.B. osobiście /k-19, 20, 22/, pozostały bezskuteczne, do potwierdzenia czynności wniesienia skargi przez podpisanie tej skargi oraz do usunięcia braku skargi w postaci braku adresu skarżącego wezwany został Ł. M. /na adres wskazany w jednym z pełnomocnictw załączonych do skargi, jako na adres dla doręczeń/. Również i to wezwanie doręczone zostało adresatowi osobiście, jednak pozostało bezskuteczne /k-25, 26/.
Zgodnie z art.57 § 1 ppsa skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy i określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego. Wymagania pisma w postępowaniu sądowym określa przy tym art.46 ppsa, który w § 1 stanowi, iż każde pismo strony powinno zawierać, w szczególności, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika /pkt 4/, w § 2 - iż pismo będące pierwszym w sprawie powinno ponadto zawierać oznaczenie miejsca zamieszkania, a w razie jego braku - adresu do doręczeń, lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, pisma zaś dalsze - sygnaturę akt, a w § 3 - iż do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który przedtem nie złożył pełnomocnictwa.
W świetle przywołanych wyżej przepisów nie może budzić wątpliwości, że skarga musi być podpisana przez pełnomocnika skarżącego, która to osoba obowiązana jest wykazać swoje umocowanie, lub przez samego skarżącego, a także wskazywać adres skarżącego.
W stanie sprawy niniejszej, pomimo prawidłowego doręczenia wezwań, w trybie art.49 § 1 ppsa, do usunięcia wskazanych braków - najpierw osobie podającej się za pełnomocnika skarżącego, a następnie skarżącemu, braki nie zostały usunięte, co samo w sobie uzasadnia odrzucenie skargi na podstawie art.58 § 1 pkt 3 ppsa.
Niezależnie od powyższego podnieść należy, że z art.52 § 1 i 2 oraz art.53 § 1 ppsa wynika, iż przedmiotem skargi może być wyłącznie rozstrzygnięcie wydane w wyniku rozpatrzenia środka zaskarżenia, jeżeli służył on skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W sprawie zaś podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego środek taki stronie przysługiwał /por.: art.220 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa - Dz.U. Nr 8 z 2005r., poz.60 ze zm./. Nawet więc, gdyby skarga nie była dotknięta brakami, jako niedopuszczalna podlegałaby ona odrzuceniu na podstawie art.58 § 1 pkt 6 ppsa.
Biorąc powyższe pod uwagę należało orzec, jak na wstępie.