Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Małysz (sprawozdawca) Sędziowie NSA Irena Szarewicz - Iwaniuk WSA Halina Chitrosz po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Wiesławy Achrymowicz o wyłączenie w sprawie ze skargi M.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2002 r. postanawia: - oddalić wniosek.
W dniu 17 sierpnia 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...].
Orzekająca w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Lublinie sędzia Wiesława Achrymowicz wniosła na podstawie art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa" o wyłączenie jej od rozpoznawania niniejszej sprawy.
Sędzia oświadczyła, że osobiście zna J. S., a z uwagi na stopień znajomości nie może wykluczyć, iż znana jej J. S. jest tą samą J. S., która składała zeznania w postępowaniu podatkowym i jest bliską krewną skarżącej jak wynika z akt sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 § 1 ppsa sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach:
1) w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki;
2) swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia;
3) osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli;
4) w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron;
5) w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą;
6) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator;
7) w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.
Natomiast niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie (art. 19 ppsa). Przyczyną wyłączenia sędziego w takiej sytuacji jest sama możliwość powstania wątpliwości i to zarówno u podmiotów zgłaszających wniosek o wyłączenie, jak i u innych występujących w tym postępowaniu sądowym lub spoza tego postępowania. Zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy zatem od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego.
W przesłankach uzasadniających fakultatywne wyłączenie sędziego należy uwzględnić nie tylko stosunek osobisty pomiędzy sędzią, a jedną ze stron lub przedstawicielem, a więc sferę więzi emocjonalnej, której podstawą jest stosunek pokrewieństwa, przyjaźni, dłuższej znajomości, zależności służbowej, gospodarczej, społecznej itp. ale też wszelkie okoliczności dające podstawę do sformułowania uzasadnionych zastrzeżeń, co do bezstronności sędziego przy rozstrzyganiu danej sprawy. Wyłączeniu podlega więc sędzia, który z różnych przyczyn mógłby być zainteresowany wynikiem sprawy, z góry uprzedzony do strony lub łączył go z nią stosunek osobisty. Okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego musi być realna, a nie potencjalna. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego. Konieczne jest wskazanie ważnych powodów, które obiektywnie spowodowałyby utratę zaufania co do bezstronności sędziego. Wątpliwość co do bezstronności sędziego musi być uzasadniona, co wiąże się z przedłożeniem odpowiedniej argumentacji. Powyższą wykładnię treści art. 19 ppsa sformułował Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 22 lutego 2008r. w sprawie II FZ 60/08 i należy ją w pełni zaaprobować.
Na gruncie niniejszej sprawy, sędzia oświadczyła, iż zna J.S. lecz z użytego sformułowania "nie mogę wykluczyć tożsamości", nie ma pewności, iż jest to ta sama osoba, która występuję w sprawie jako babka skarżącej. Fakt ten świadczy o tym, iż stopień znajomości, o którym wspomina sędzia nie jest na tyle wysoki by mógł wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do jej bezstronności tym bardziej, że J.S. nie jest stroną w sprawie.
Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 22 § 1 i 2 ppsa orzeczono jak w sentencji