Wniosek w przedmiocie: stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania od decyzji określającej wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące sierpień
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Bożena Kasprzak po rozpoznaniu w dniu 5 października 2016 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi A. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie: stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania od decyzji określającej wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące sierpień - grudzień 2012 r. oraz orzekającej o odpowiedzialności A.P. jako płatnika z tytułu pobranego i niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za sierpień - grudzień 2012 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] r. roku nr [...].

Uzasadnienie strona 1/2

Skarżący wniósł skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania od decyzji określającej wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące sierpień - grudzień 2012r. oraz orzekającej o jego odpowiedzialności jako płatnika z tytułu pobranego i niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za sierpień - grudzień 2012 r.

W skardze zawarty był między innymi wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] r. w przedmiocie określenia wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące sierpień - grudzień 2012 r. oraz orzeczenia o odpowiedzialności jako płatnika z tytułu pobranego i niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za sierpień - grudzień 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek nie jest zasadny.

W polskim postępowaniu sądowoadministracyjnym przyjęto jako zasadę, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Wniosek ten płynie wprost z treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr z 2012 r poz. 270), dalej: p.p.s.a.

W myśl art. 61 § 3 p.p.s.a.: "Po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy".

Jak trafnie stwierdzono w postanowieniu NSA z dnia 1 grudnia 2011 r., I FZ 404/11 (publik.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/), zwrot: "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 p.p.s.a, który wskazuje na przedmiot sądowej kontroli, a także art. 134 i 135 tej ustawy, które regulują zakres sądowej kontroli. Ten ostatni przepis stanowi, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga. Można więc powiedzieć, że pojęcia "granice tej samej sprawy" i "granice sprawy, której dotyczy skarga" zakreślają zbliżone ramy prawne. W związku z tym zakresem art. 61 § 3 objęte będą zarówno akty wydane w pierwszej instancji, jak i np. akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli. Za takim rozumieniem omawianego zwrotu normatywnego pośrednio opowiedział się NSA w składzie siedmiu sędziów w uchwale z dnia 27 czerwca 2000 r. (FPS 12/99, ONSA 2001, nr 1, poz. 7). Stwierdził w niej mianowicie, że zwrot "we wszystkich postępowaniach" użyty w art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), wskazywał, że środki prawne, o których mowa w tym przepisie, mogą być stosowane do aktów lub czynności wydanych lub podjętych w różnych, a więc odrębnych postępowaniach prowadzonych "w granicach danej sprawy". Chodzi zatem zarówno o postępowanie zaliczane do trybu głównego, jak i postępowania należące do trybu nadzwyczajnego. Odnosząc się do zwrotu normatywnego "w granicach danej sprawy" NSA stwierdził, że chodzi o sprawę w ujęciu materialnym, w związku z czym o postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy będzie można mówić wówczas, gdy przedmiotem tych postępowań będzie sprawa wykazująca tożsamość podmiotową i przedmiotową (por. np. T. Woś (w:) Idem (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 433 i n.).

Strona 1/2