Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I Tomasz Naraziński po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. W. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej polegającej na sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi J. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie: odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2017 rok p o s t a n a w i a: przyznać i nakazać wypłatę z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu M. W. prowadzącemu Kancelarię Radcy Prawnego w Ł. przy ul. A. 19, kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu stronie skarżącej.
Postanowieniem z 19 stycznia 2018 r. starszy referendarz sądowy przyznał skarżącej J. P. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba radców Prawnych w Ł. delegowała do prowadzenia sprawy radcę prawnego M. W. (karta 22 akt).
W dniu 19 kwietnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2017 rok. W punkcie drugim wyroku sąd postanowił przyznać i nakazać wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu kwotę 240 zł powiększoną o kwotę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu.
W dniu 26 kwietnia 2018 r. pełnomocnik skarżącej wystąpił do sądu z wnioskiem o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia powyższego wyroku (karta 35). Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącej w dniu 29 maja 2018 r.
W dniu 7 czerwca 2018 r. pełnomocnik skarżącej złożył do akt sprawy opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części (karta 48).
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - powoływanej dalej w skrócie jako: "P.p.s.a.", wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrot niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu od 2 listopada 2016 r. reguluje rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz.1715 ze zm.).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) przywołanego rozporządzenia, opłaty wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam radca prawny - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Ponieważ przedmiotem zaskarżenia w rozpoznawanej sprawie nie była należność pieniężna, wynagrodzenie radcy prawnego w postępowaniu przed sądem administracyjnym pierwszej instancji ustanowionego zostało określone na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia, w wysokości 240 zł. W konsekwencji wynagrodzenie pełnomocnika za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 120 zł (50%x240 zł).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 w zw. z art. 250 § 1 P.p.s.a. i § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. rozporządzenia, orzeczono jak w sentencji.
AKE.