Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Ewa Cisowska - Sakrajda po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. O. i G. O. o wstrzymanie wykonania postanowienia w sprawie ze skargi W. O. i G. O. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001 p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Skarżący wnieśli skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji tego organu z dnia [...] r. Nr [...] określającej skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001. W skardze strona zawarła m.in. wniosek o "...wstrzymanie realizacji rygoru natychmiastowej wykonalności wynikającego z obecnie zaskarżonego postanowienia..." w trybie art. 61 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżących wyraził przekonanie, iż w sytuacji jaka ma miejsce w rozpatrywanej sprawie, tj. gdy w trybie tzw. wymiaru uzupełniającego Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...] r. zmienił (na niekorzyść podatników) poprzednio wydaną decyzję z dnia [...] r., instytucja nadania rygory natychmiastowej wykonalności nie ma zastosowania, skoro w świetle obowiązujących (nowych) przepisów może nie żądać wstrzymania wykonania decyzji nieostatecznej.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie. Ustosunkowując się do wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, organ podatkowy stwierdził, że jest on bezpodstawny, ponieważ jego rozpatrzenie prowadziłoby do dwukrotnego rozpoznania tej samej sprawy. Podkreślił, że zagadnienie realizacji rygoru natychmiastowej wykonalności stanowi przedmiot niniejszej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Instytucja wstrzymania wykonania aktu lub czynności administracji publicznej zaskarżonych do sądu administracyjnego została uregulowana w art. 61 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa. Zgodnie z § 1 tegoż przepisu wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do § 3 zdanie pierwsze powołanego przepisu, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części tego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Regulacja prawna wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wniesienie skargi nie pociąga za sobą skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania przez Sąd zaskarżonego aktu zależy od oceny Sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Niewykonywanie ostatecznych aktów administracyjnych jest, bowiem stanem niepożądanym i prawo wnoszenia skargi do sądu nie może uniemożliwiać prawidłowego funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa podatkowego. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest wyjątkową okolicznością, a przesłanki uzasadniające wstrzymanie tego aktu nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.