Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J.P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz z urzędu sprawy sprostowania postanowienia z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie ze skargi J.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 30 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach postanawia : 1. wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, 2. sprostować oczywistą omyłkę pisarską w komparycji postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2013 r., poprzez wpisanie prawidłowego roku, którego dotyczy zaskarżona decyzja, tj. "2004", zamiast błędnie wpisanego - "2003".
W piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r. J.P. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 30 listopada 2012 r. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach. W uzasadnieniu skarżący podał, że postępowanie w sprawie zostało zawieszone ze względu na konieczność rozstrzygnięcia skargi na decyzję dotyczącą 2003 r., która stanowi dowód w sprawie. Wszczęta przez Urząd Skarbowy egzekucja ze względu na wysokość kwoty oraz niemożliwe określenie czasu ostatecznego rozstrzygnięcia jest dla skarżącego dużą uciążliwością oraz powoduje utrudnienie w prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowym uzasadnieniem wniosku jest szeroki zakres zarzutów, które zostały przez skarżącego sformułowane wobec wydanej decyzji, a które potwierdzają ciężkie naruszenie prawa przy jej wydaniu.
We wniosku "o wznowienie zawieszonego postępowania sądowego" z dnia 7 maja 2013 r. skarżący wskazał, że organ zajął jego konto bankowe. Dokonano egzekucji ze środków znajdujących się na koncie bankowym, pozbawiając skarżącego nie tylko środków finansowych, ale również możliwości dokonywania spłaty kredytów mieszkaniowych spłacanych poprzez konto bankowe. Wszelkie środki otrzymywane z prowadzonej działalności są automatycznie ściągane na rzecz organu podatkowego. Stanowi to ogromne utrudnienie zarówno w normalnym funkcjonowaniu "prywatnym", jak i prowadzonej działalności gospodarczej.
W piśmie z dnia 16 maja 2013 r. skarżący zwracając się do Sądu o przyspieszenie rozpatrzenia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji jeszcze raz wskazał na uciążliwość jaką sprawia prowadzona wobec niego egzekucja.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61§1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Stosownie do art. 61 §3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności administracyjnej, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W sprawie decyzje organów podatkowych nałożyły na stronę obowiązek zapłaty kwoty podatku w wysokości ponad 1 240 000 zł. W orzecznictwie sądowo-administracyjnym podnosi się, że niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ma miejsce, gdy nie będzie już możliwy późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia lub powrót do stanu pierwotnego. Mimo że nałożony na skarżącego obowiązek ma charakter świadczenia pieniężnego i z natury rzeczy skutki wykonania takiego świadczenia są niewątpliwie odwracalne, niemniej jednak skutków zapłaty należności pieniężnej, nie można rozpatrywać w oderwaniu od jej wysokości, zwłaszcza gdy wysokość należności pieniężnej jest znaczna. W sprawie egzekucja tak wysokiej kwoty może wyrządzić skarżącemu poważną szkodę oraz negatywnie wpłynąć na prowadzoną przez skarżącego działalność gospodarczą. Sąd miał również na uwadze, że wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 605/12, zostały uchylone zaskarżone przez B.P. i J.P. decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 16 lutego 2012 r. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach. Prawomocny wynik sprawy I SA/Kr 605/12 będzie miał wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie niniejszej, gdyż organy (za decyzją dotyczącą 2003 r.) przyjęły, że podatnik na dzień 31 grudnia 2013 r. nie posiadał wolnych środków pochodzących z majątku odrębnego z ujawnionych, opodatkowanych lub zwolnionych z opodatkowania źródeł przychodów.
Wobec powyższego na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w pkt 1 sentencji postanowienia.
Z treści art. 156§1 i §2 p.p.s.a. wynika, że Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym. Przepis ten stosuje się do postanowień, co wynika z treści art. 166 p.p.s.a. Jak wynika z akt sądowych przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 30 listopada 2012 r. dotycząca ustalenia zobowiązania podatkowego za 2004 r., a nie - jak omyłkowo wpisano w komparycji postanowienia z dnia 12 kwietnia 2013 r. - za 2003 r. Stwierdzona omyłka ma charakter oczywisty i podlega sprostowaniu.
Z tego względu sprostowano oczywistą omyłkę pisarską w komparycji postanowienia z dnia 12 kwietnia 2013 r. na podstawie art.156 §1 i §2 oraz art. 166 p.p.s.a., o czym orzeczono w pkt 2 sentencji postanowienia.