Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Inga Gołowska po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. J., K. J., M. J., M. Ż., postanawia umorzyć postępowanie sądowe w stosunku do: E. J. oraz K. J.
Z. J. J. wniósł do tut. Sądu w dniu 29 lipca 2003 r. skargę - prawdopodobnie albo na czynności egzekucyjne wobec mienia należącego do jego ówczesnej firmy (P.W. "M"), albo na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, skutkiem której wszczęto w/w postępowanie egzekucyjne, względnie na bezczynność w/w organu podatkowego. Ze skarżącym nawiązano korespondencję w celu wyjaśnienia, jakie dokładnie działanie względnie bezczynność organów podatkowych (egzekucyjnych) były przedmiotem jego skargi. Zanim skarżący zdołał wyjaśnić tę istotną kwestię, która by pozwoliła nadać dalszy bieg sprawie, zmarł w dniu 7 września 2003 r., a postępowanie sądowe zawieszono postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 17 grudnia 2003 r., sygn. akt I SA/Kr 1464/03 (k: 24-25 akt sądowych).
Tut. Sąd podjął działania w celu ustalenia następców prawnych zmarłego skarżącego Z. J. Zgodnie z informacjami otrzymanymi od Dyrektora Izby Skarbowej w dniu 13 października 2009 r. (data wpływu), spadkobiercami skarżącego, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w S. Wydział I Cywilny z dnia 4 marca 2004 r. (sygn. akt INs.19/04 - k: 42 akt sądowych), zostali: żona M. J. i córka M. Ż. po 2/6 części oraz wnuki K. J. I E. J. po 1/6 części.
W konsekwencji powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nawiązał korespondencję z w/w następcami prawnymi Z. J. w celu ustalenia, co mogło być przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie. Pisma z dnia 31 grudnia 2009 r., skierowane do M. Ż. oraz M. J. (k: 47-48 akt sądowych), zostały im skutecznie doręczone w dniu 7 stycznia 2009 r. (k: 49-50 akt sądowych), lecz pozostały do tej pory bez odpowiedzi.
Natomiast pisma z dnia 26 sierpnia 2010 r., skierowane do E.J. oraz K.J. (k: 55-56 akt sądowych), zostały w/w następcom prawnym skutecznie doręczone w dniu 31 sierpnia 2010 r. W odpowiedzi na wezwanie Sądu E.J. oraz K. J. pismami z dnia 6 września 2010 r. poinformowali, iż cofają skargę z dnia 29 lipca 2003 r. (k: 59-61 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 25 października 2010 r. podjął postępowanie sądowe zawieszone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 17 grudnia 2003 r. (k: 65 akt sądowych), a sprawie nadano nową sygnaturę porządkową akt: I SA/Kr 1705/10.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej zwanej "p.p.s.a.") skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż dwoje spośród czterech następców prawnych Z.J. - tj. E.J. oraz K.J. - wyrazili wprost wolę cofnięcia skargi.
Tut. Sąd nie dopatrzył się w tym zakresie zamiaru obejścia prawa, jak również niemożliwym jest stwierdzenie wad zaskarżonego aktu lub czynności, które by mogło skutkować stwierdzeniem nieważności, ponieważ przedmiot zaskarżenia pozostaje nadal niesprecyzowany.
Tym samym nie ma żadnych powodów, aby wobec wyraźnej woli w/w następców prawnych, którzy nie chcą kontynuować postępowania wszczętego skargą ich dziadka z dnia 29 lipca 2003 r., uznać cofnięcie przez nich skargi za niedopuszczalne.
Z tego powodu należało orzec jak w sentencji, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 oraz § 2 p.p.s.a.