Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wolas po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia [...] stycznia 2020 r., nr: nr: [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. postanawia - odrzucić skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z [...] stycznia 202o r., nr: nr: [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. orzekł w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r.

Decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżącego w dniu 19 lutego 2020 r.

W dniu 13 listopada 2020 r. (data stempla pocztowego) L. K. zaskarżył powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie jako spóźnionej.

WSA w Krakowie postanowieniem z 21 stycznia 2020 r. odmówiło skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należy odrzucić, bowiem została wniesiona po terminie.

Stosownie do art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. - w skrócie: "p.p.s.a.") skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Termin określony w art. 53 § 1 p.p.s.a. ma charakter terminu zawitego, a czynność podjęta po jego upływie jest bezskuteczna (art. 85 p.p.s.a.). Uchybienie terminu do wniesienia skargi wymaga od sądu odrzucenia skargi bez poddania jej kontroli (art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

W badanej sprawie skarżący wniósł skargę z uchybieniem terminu. Ze znajdującego się w aktach administracyjnych zwrotnego potwierdzenia odbioru jednoznacznie wynika, że zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżącego na adres wskazany przez niego w pełnomocnictwie i odwołaniu w dniu 19 lutego 2020 r. na zasadzie art. 150 § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej jako "o.p."). Powołany przepis stanowi, że w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 (doręczenie osobiste) lub art. 149 (doręczenie pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi, zarządcy domu lub dozorcy) operator pocztowy przechowuje pismo przez okres 14 dni w placówce pocztowej. Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w placówce pocztowej wraz z informacją o możliwości jego odbioru umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej adresata. W przypadku niepodjęcia pisma w terminie 7 dni pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma. W przypadku niepodjęcia pisma, doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

W przedmiotowej sprawie powyższe wymagania zostały zachowane, zatem decyzję należy uznać za doręczoną stronie w dniu 19 lutego 2020 r. W tej sytuacji termin do wniesienia skargi upływał z dniem 20 marca 2021 r. (piątek). Natomiast skarżący wniósł skargę do sądu dopiero 13 listopada 2021 r. (data stempla pocztowego), a więc znacznie po upływie terminu do dokonania tej czynności. Tym samym ziściła się przesłanka do odrzucenia wywiedzionej w niniejszej sprawie skargi.

W tym stanie sprawy Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

Strona 1/1