Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rojek po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. postanawia: odrzucić zażalenie.
Pismem z dnia 7 listopada 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wezwał R. O. do podania wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawie ze złożonej przez niego skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. Skarżący podał wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 201.368 zł.
Przewodniczący wydziału w dniu 4 marca 2015 r., na podstawie art. 218 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., wydał zarządzenie, w którym ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 194.981 zł.
Na powyższe rozstrzygnięcie R. O. złożył zażalenie. Wskazał w nim, że podał wartość przedmiotu zaskarżenia w kwocie 201.368 zł, ponieważ takiej kwoty dochodzi organ.
Zgodnie z treścią art. 198 p.p.s.a, przepisy Rozdziału 2 Działu IV tej ustawy stosuje się odpowiednio do zarządzeń przewodniczącego. Zgodnie zatem z art. 194 § 1 p.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na zarządzenie przewodniczącego wydziału w przypadkach wskazanych w ustawie lub wymienionych enumeratywnie w tym przepisie. Skoro zatem ustawa nie wskazuje na możliwość zaskarżenia zarządzenia wydanego w trybie art. 218 p.p.s.a., a przepis art. 194 § 1 p.p.s.a. nie wymienia takiego zarządzenia jako podlegającego zaskarżaniu, to uznać należy, że zarządzenie to zaskarżeniu nie podlega. Zażalenie należało odrzucić jako niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 178 p.p.s.a należało orzec jak w sentencji.