Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w dniu 11 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.S. i K.S. na niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1831/10 przez Dyrektora Izby Skarbowej postanawia odrzucić skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 16 czerwca 2010 r. w sprawie ze skargi K.S. sygn. akt I SA/Go 333/10 uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2010r. nr [...] oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z [...] grudnia 2009r. nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej pomyłki w treści decyzji. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1831/10 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej.
Następnie, pismem z dnia [...] lipca 2012 r., małżonkowie J. oraz K.S. wnieśli skargę na niewykonanie w/w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 marca 2012 r.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej odrzucenie podkreślając niedopuszczalność przedmiotowej skargi z powodu braku wezwania przez skarżących organu do wykonania wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zw. dalej p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach, dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Prawo do żądania przeprowadzenia kontroli określonego aktu prawnego lub czynności organu administracji publicznej pod względem zgodności z prawem przysługuje zatem temu, kto wykaże swój interes prawny. Oznacza to, że zaskarżony akt musi mieć związek ze sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego. Treścią interesu prawnego jest bowiem przyznanie wskazanemu przez przepis prawa podmiotowi konkretnego uprawnienia (korzyści) lub nałożenie na niego obowiązku, które można realizować w postępowaniu administracyjnym przez wydanie decyzji administracyjnej. Cechą tego interesu jest to, że jest on indywidualny, konkretny, aktualny i sprawdzalny, a jego istnienie znajduje potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, będących przesłankami zastosowania przepisu prawa materialnego (por. Hanna Knysiak-Molczyk [w]: Uprawnienia strony w postępowaniu administracyjnym. Zakamycze 2004). Istotę interesu prawnego stanowi jego związek z konkretną normą prawa materialnego, którą można wskazać jako podstawę tego interesu.
Stosownie zaś do treści art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd administracyjny odrzuca skargę, gdy stwierdzi, że jej wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn aniżeli wymienione w pkt 1-5 tego przepisu.
W niniejszej sprawie J.S. jako małżonek podatniczki bez wątpienia ma interes faktyczny w sprawie dotyczącej swojej żony, jednak sytuacja ta nie przekłada się w żaden sposób na interes prawny. Bowiem, na gruncie prawa podatkowego z samego faktu małżeństwa nie można wywodzić interesu prawnego drugiego małżonka w sprawie podatkowej dotyczącej wyłącznie jednego z małżonków. Skoro zatem dopuszczalność wniesienia skargi przez określona osobę oceniana jest wyłącznie według kryterium jej interesu prawnego, stwierdzić należy, że skarżący J.S. nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi na niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1831/10; wyrok ten bowiem wydany został wobec K.S. i w żadnym razie nie obejmował skarżącego.