Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 lutego 2010 r. na skutek sprzeciwu wniosku Q Sp. z o.o. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Q Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wartości celnej towaru, długu celnego oraz podatku od towarów i usług p o s t a n a w i a 1. przyznać skarżącej Spółce prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi w kwocie przekraczającej 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych; 2. oddalić wniosek w pozostałej części.
Wraz ze skargą na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie wartości celnej towaru, długu celnego oraz podatku od towarów i usług skarżąca Spółka wniosła o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie obowiązku uiszczenia wpisu od skargi. Wykazując zasadność wniosku skarżąca podniosła, że nie ma żadnych środków finansowych na pokrycie wpisu od skargi w niniejszej sprawie, nie ma również żadnych nieruchomości, czy majątku ruchomego podlegających spieniężeniu, co umożliwiłoby uiszczenie należnych kosztów sądowych. Skarżąca podała też, że "w związku z ogólną recesją gospodarczą" została zmuszona do znacznej redukcji zatrudnienia (do 4 pracowników przy 21 zatrudnionych w marcu 2008 r.). Ponadto w oświadczeniu o majątku i dochodach wskazała, że kapitał zakładowy Spółki wynosi 554.165,50 zł, a wartość środków trwałych 9.389,80 zł.
Według bilansu za ostatni rok obrotowy Spółka miała stratę wynoszącą 702.985,37 zł. Do wniosku zostały dołączone odpisy rocznych zeznań w podatku dochodowym od osób prawnych CIT-8 za 2007 r. i 2008 r. oraz deklaracji CIT-2 za okres od stycznia do września 2009 r. Dokumenty potwierdzały wykazywanie w wymienionych okresach straty z prowadzonej działalności gospodarczej. Za trzy kwartały 2009 r. wykazana strata wynosiła 37.620,13 zł. W trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwanej P.p.s.a. skarżąca została wezwana do przedłożenia dodatkowych dokumentów (deklaracji VAT oraz aktualnych wyciągów bankowych), jak też złożenia oświadczenia w przedmiocie leasingu. Z przedstawionych deklaracji miesięcznych dla podatku od towarów i usług od czerwca do listopada 2009 r. wynikało, że Spółka w każdym z tych okresów rozliczeniowych deklarowała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym i w każdym miesiącu wartość nabywanych towarów i usług przewyższała wartość podlegającej opodatkowaniu sprzedaży. Z przedstawionego wyciągu z rachunku bankowego wynikało zerowe saldo na tym rachunku, jak też zostało potwierdzone prowadzenie egzekucji z rachunku bankowego.
Po rozpoznaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy postanowieniem referendarza sądowego z dnia 29 stycznia 2010 r. zostało przyznane skarżącej Spółce prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi w części przekraczającej 250 zł. Z uzasadnienia wynika, że oceniając wniosek skarżącej referendarz sądowy uznał, że wnioskodawczyni wykazała przesłanki częściowego zwolnienia od kosztów sądowych. Z przedstawionych przez skarżącą dokumentów wynika bowiem, że Spółka znajduje się w trudnym położeniu finansowym - nie posiada środków na rachunku bankowym i nie wykazuje dochodu. Mając jednak na uwadze przedstawione przez Spółkę odpisy deklaracji VAT-7, z których wynikało, że pomimo ograniczenia działalności gospodarczej skarżąca ponosi wydatki wykraczające poza wartość przychodów i zasobów finansowych, uznano, że ma ona możliwość finansowania swoich wydatków. Określając zakres zwolnienia uwzględniono przy tym, że aktualnie ze skarg Spółki toczy się łącznie kilkadziesiąt postępowań. W ocenie referendarza poniesienie wpisu w niniejszej sprawie w kwocie 250 zł nie przekracza zdolności płatniczych skarżącej, zważywszy na wysokość jej regularnych bieżących wydatków. Od powyższego postanowienia pełnomocnik skarżącej wniósł skutecznie sprzeciw, w którym podniósł w pierwszej kolejności, że przedłożona dokumentacja finansowa Spółki potwierdza, iż nie posiada ona jakichkolwiek środków finansowych na pokrycie wymaganego wpisu od skargi. Twierdził, że wbrew stanowisku Sądu, skarżąca nie posiada jakiejkolwiek nadwyżki pozwalającej finansować bieżące należności , ani też nie posiada innych dodatkowych źródeł przychodów. Ujawnienie przez skarżącą wyższych, aniżeli przychody, kosztów ich uzyskania, tłumaczył tylko i wyłącznie jako wynik zadłużenia wobec innych kontrahentów, wobec których skarżąca nie reguluje w całości i na bieżąco należności z tytułu wystawionych przez ostatnie lata faktur VAT. Według twierdzenia strony skarżącej faktury te zostały w całości rozliczone po stronie kosztów uzyskania przychodów, bez uregulowania należności na rzecz ich wystawców, co oznacza, że Spółka realnie i faktycznie nie poniosła wyższych kosztów swojej działalności, aniżeli uzyskany przychód. Według pełnomocnika skarżącej, z przedstawionych przez Spółkę dokumentów jednoznacznie wynika, że nie ma ona jakiejkolwiek możliwości uiszczenia wymaganego wpisu, zatem wniosek o zwolnienie z kosztów sądowych w tym zakresie jest w pełni uzasadniony.