Dnia 14 lutego 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Wierchowicz po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku TF S.A. o zwolnienie od opłat sądowych w sprawie ze skargi TF S.A. na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1120/09 postanawia: zwolnić skarżącą Spółkę od opłat sądowych.
TF S.A. wniosło skargę na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1120/09.
Zarządzeniem Przewodniczącego z 26 stycznia 2012 r. skarżąca Spółka została wezwana do uiszczenia wpisu sądowego. Wezwanie zostało doręczone 1 lutego 2012 r.
W odpowiedzi na nie, Spółka wnioskiem z dnia 6 lutego 2012 r. wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych w całości.
W uzasadnieniu wniosku wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie posiada żadnego majątku. Nie korzysta również z rachunku bankowego.
Nie jest w posiadaniu żadnych nieruchomości, środków obrotowych ani trwałych.
Strata według bilansu spółki za ostatni rok wyniosła 277.686,65 zł.
Jednocześnie wniosła o dołączenie do akt niniejszej sprawy dokumentów w postaci bilansu i sprawozdania finansowego za rok 2005 i 2006 rok., zeznania CIT za 2005, 2006, 2007 r. znajdujących się w aktach o sygn. I SA/Go 728/08.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) osobie prawnej prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje w razie wykazania, iż nie posiada wystarczających środków na pokrycie całości kosztów postępowania. Należy przy tym zaznaczyć, iż na ocenę, czy zachodzą faktyczne podstawy zwolnienia od kosztów sądowych w tej samej mierze, co wartość dochodów, rzutują ustalenia dotyczące faktycznych zdolności pozyskania przez osobę prawną kwot niezbędnych do prowadzenia postępowania sądowoadministracyjnego.
Sytuacja spółki jest znana Sądowi z urzędu z racji rozpoznawania licznych wniosków o przyznanie prawa pomocy w innych sprawach. Przyjęte wówczas ustalenia dotyczące sytuacji majątkowej spółki ległe u podstaw orzeczenia zwalniającego były zbieżne z danymi wynikającymi z obecnie rozpoznawanego wniosku.
Sąd odstąpił jednak od przeprowadzania dowodu z dokumentów, do których odwoływano się w uzasadnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy. Dokumentacja ta odnosi się do sytuacji spółki sprzed kilku lat, a zatem jest ona niemiarodajna dla oceny obecnej kondycji finansowej skarżącej.
Jednakże Spółka wykazała przesłanki zawarte w art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a.
W dalszym ciągu bowiem nie prowadzi działalności gospodarczej i nie ma jakichkolwiek aktywów.
Nadto z urzędu wiadome jest Sądowi, iż wobec skarżącej prowadzone są postępowania egzekucyjne. Z uwagi na sytuację majątkową spółka nie ma również realnych możliwości zaciągania zobowiązań.
Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 246 § 2 pkt 2 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.