Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim - Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 20 czerwca 2011 r. wniosku G.P. o zwolnienie od wpisu od skargi w sprawie ze skargi G.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z [...] r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 rok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów postanowił: zwolnić skarżącą od wpisu od skargi. / Zbigniew Kruszewski /
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi określonego na 1.500 zł, skarżąca wniosła o zwolnienie od tej opłaty.
Z oświadczeń oraz dokumentów przedstawionych przez skarżącą wynika, że nie ma ona oszczędności, a jej jedyny majątek stanowi lokal mieszkalny. Skarżąca jest samotna. Utrzymuje się z wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu pełnienia funkcji zarządcy dwóch nieruchomości w łącznej wysokości 1.000 zł miesięcznie oraz z działalności handlowej przynoszącej - według oświadczenia skarżącej - dochód miesięczny w wysokości 500 zł. Skarżąca posiadała oszczędności gotówkowe, które jednak w całości skarżąca przeznaczyła na zapłatę podatku wynikającego z zaskarżonej decyzji.
W tak ustalonej sytuacji majątkowej skarżącej, jej wniosek należało uwzględnić i przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. - dalej: "p.p.s.a.") prawo pomocy w zakresie częściowym, czyli takim jakiego przyznania domagała się skarżąca, przysługuje w razie wykazania, że poniesienie pełnych kosztów utrzymania mogłoby narazić wnioskodawcę lub jego rodzinę na uszczerbek utrzymania koniecznego.
Powyższe przesłanki są spełnione w przypadku skarżącej, ponieważ nie posiada ona środków z których mogłaby sfinansować należne w sprawie koszty sądowe. Uzyskuje bowiem niewielkie dochody i nie ma oszczędności.
W tym stanie rzeczy odmowa zwolnienia od wpisu od skargi tamowałaby prawo skarżącej do zaskarżenia wydanej w jej sprawie decyzji podatkowej. Dlatego postanowiono jak w sentencji na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.