Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym : Przewodniczący: Asesor WSA Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 września 2018 r. sprawy ze skargi P.K.S. na pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przekazania zażalenia wraz z aktami według właściwości organowi odwoławczemu postanawia: odrzucić skargę.
Skarżący P.K.S. wniósł skargę na wymienione w sentencji niniejszego postanowienia pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego przekazujące akta sprawy z zażaleniem do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, określając je w petitum skargi jako decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości w podatku od czynności cywilnoprawnych i naliczenie odsetek.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wniósł o odrzucenie skargi wskazując na niedopuszczalność skargi z uwagi na fakt, że Skarżący błędnie uznał pismo przekazujące zażalenie za podlegające zaskarżeniu do Sądu. Nadto organ wyjaśnił, że w tej sprawie nie zostało jeszcze wydane rozstrzygnięcie ostateczne, gdyż termin rozpatrzenia wniesionego przez Skarżącego zażalenia upływa 6 sierpnia 2018 r., a w dacie sporządzania odpowiedzi na skargę trwały czynności zmierzające do wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie wyjaśnić należy, że merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejś z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.
W myśl art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, dalej: p.p.s.a) Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Art. 3 § 2 p.p.s.a. stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149 i 650), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 508, 650, 723, 1000 i 1039), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a; 9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
W przedmiotowej sprawie Skarżący wniósł skargę, jak wskazał w petitum skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z [...] czerwca 2018r. nr [...].
Tymczasem z akt administracyjnych oraz informacji przedstawionych w uzasadnieniu odpowiedzi na skargę wynika jednoznacznie, że skarga dotyczyła pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego z [...] czerwca 2018 r. o wskazanym przez Skarżącego numerze, przekazującego organowi odwoławczemu tj. Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z [...] maja 2018 r. Z wyjaśnień tego organu wynikało jednocześnie, że do 6 sierpnia 2018 r. zażalenie to w ogóle nie zostało rozpoznane. Tym samym nie można było uznać że przedmiotem skargi jest jakikolwiek inny akt wydany w sprawie Skarżącego w następstwie wspomnianego zażalenia, lecz wyłącznie pismo przekazujące zażalenie wraz z aktami sprawy. Podkreślenia wymaga, że ten rodzaj pisma nie mieści się w katalogu spraw objętych kontrolą sądowoadministracyjną.
Tym samym należało uznać, że sprawa ze skargi K.S. nie mieści się w kognicji sądu administracyjnego, co stanowi ustawową przesłankę odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).
W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w sentencji, przy czym zgodnie z art. 58 § 3 p.p.s.a. uczynił to na posiedzeniu niejawnym.